Το γερμανικό φαινόμενο

 

Ο χειρότερος εφιάλτης της ανθρωπότητας αναβιώνει φορώντας αυτή τη φορά όχι μπότες αλλά λευκά κολάρα.

Έχω γράψει πολλές φορές και ίσως είμαι ένας από τους λίγους που τόλμησαν στη σύγχρονη εποχή να αντιπαρατεθούν δημόσια με τη μάστιγα αυτή που ονομάζεται «γερμανικό φαινόμενο». Ο όρος αυτός ίσως να μην έχει ξανακουστεί αλλά εγώ πιστεύω πως είναι κατάλληλος για να διακριθεί πραγματικά ως τέτοιο, δηλαδή ως «φαινόμενο», διότι αποτελεί πράγματι μια παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα αρνητικό μοντέλο το οποίο θα πρέπει να εντοπιστεί, να εξεταστεί ως τέτοιο και να αντιμετωπιστεί παραδειγματικά.

Όταν κάποιος τοποθετείται αρνητικά για μια χώρα, για έναν ολόκληρο λαό, θα μπορούσαν εύκολα να του αποδοθούν διάφορα …κοσμητικά επίθετα, όπως  σοβινιστής, ρατσιστής, εθνικιστής κ.ά., και γι αυτό επέλεξα αυτόν τον όρο.

Αναζητώντας διέξοδο μέσα από τις σύγχρονες Πλαγκτές Πέτρες

Ως ποιο βαθμό έχουμε πλησιάσει στο σημείο επιρροής της σύγχρονης Σκύλας και της Χάρυβδης; Υπάρχει ρεαλιστική διέξοδος;

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ήταν σύμφωνα με την μυθολογία δυο φοβερά τέρατα της θάλασσας. Οι ναυτικοί που κινδύνευαν στα ταξίδια τους από τα απειλητικά κύματα και τις θύελλες, έπλαθαν με τη φαντασία τους μυθικές μορφές, που λυσσομανούσαν και προσπαθούσαν αγριεμένες να τους καταστρέψουν. Έτσι γεννήθηκαν τα δυο τρομακτικά αυτά τέρατα. Οι θαλασσινοί έβαζαν με το νου τους πως δεν επρόκειτο απλά για δυνατό άνεμο και για θεόρατα κύματα. Πίστευαν ότι κάτι περισσότερο κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά, κάποιο πλάσμα κακό στην ψυχή και τρομερό στην όψη που γύρευε το χαμό τους· αυτό προκαλούσε όλη τη φοβερή αναταραχή και η κακοκαιρία δεν ήταν τυχαία.

Έλεγαν πως η Σκύλλα και η Χάρυβδη βρίσκονταν η μια απέναντι από την άλλη, σ’ ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα που, σύμφωνα με τον Όμηρο, ονομαζόταν Πλαγκτές Πέτρες (οι μετέπειτα Συμπληγάδες). Το πέρασμα αυτό ήταν εντελώς αδύνατο να το διασχίσει κάποιος, λόγω της φοβερής κατάστασης που επικρατούσε εκεί από την παρουσία των δυο τεράτων· ούτε πουλί πετούμενο δε γλίτωνε, αν τολμούσε να το περάσει. Εκεί υπήρχαν πολλά απότομα βράχια, πολύ ψηλά, και το κύμα έσκαγε πάνω τους με φοβερό θόρυβο. Το στενό αυτό το τοποθετούσαν σε διάφορα σημεία. Άλλοι έλεγαν πως ήταν ο Βόσπορος, άλλοι στο ακρωτήριο Ταίναρο κι άλλοι κοντά στα Κανάρια νησιά, εκτός Μεσογείου δηλαδή. Οι πιο πολλοί πίστευαν πως η Σκύλλα και η Χάρυβδη κατοικούσαν στο στενό της Μεσσήνης, ανάμεσα στην Ιταλία και τη Σικελία.

Σήμερα, τα πράγματα έχουν κάπως αλλάξει, τα στοιχεία της φύσης έχουν εν μέρει τιθασευτεί, και κάποιοι ισχυρίζονται πως μπορεί μάλιστα και να ελέγχονται από τον άνθρωπο (H.A.R.R.P.). Αυτό όμως που δεν έχει ακόμη τιθασευτεί είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος, που κατάφερε να τιθασεύσει τα θηρία για να γίνει ο ίδιος θεριό και να απειλεί τώρα άλλους ανθρώπους. 

Η Ευρώπη της Μέρκελ καταρρέει

Η Γηραιά Ήπειρος του αποκλεισμού: Οι «νεόπτωχοι» της Ευρώπης αριθμούν πλέον 115 εκατομμύρια πολίτες.

Mε τίτλο «Η φτώχεια παγιδεύει τη μεσαία τάξη της Ευρώπης», η ισπανική εφημερίδα El Pais κάνει ένα ρεπορτάζ για τους Ευρωπαίους που ζουν δύσκολα με χαμηλούς μισθούς ή είναι μακροχρόνια άνεργοι.

Το ρεπορτάζ ξεκινά με έναν 75χρονο Έλληνα, τον Δημήτρη Παυλόπουλο, ο οποίος παίρνει σύνταξη 550 ευρώ, από τα οποία τα 150 ευρώ δαπανώνται στα φάρμακα. Γράφει χαρακτηριστικά, πως πρέπει ο εν λόγω συνταξιούχος να κάνει την επιλογή ανάμεσα σε ένα λίτρο γάλα (1,5 Ευρώ) και στην καταβολή της αναλογίας του για την συνταγή των φαρμάκων, διότι δεν μπορεί να τα καλύψει και τα δύο.

Ακολουθεί ο Ισπανός Μανουέλ Χ. -μακροχρόνια άνεργος- που δεν δικαιούται πλέον επίδομα και ζει σε νοικιασμένο σπίτι. Τροφή και ρούχα εξασφαλίζει από ΜΚΟ.

Υπάρχουν επίσης ο Ρομπέρτο και η Μαριλίσα Μαδέρα από τον Ισημερινό, οι οποίοι έχασαν το διαμέρισμα που είχαν αγοράσει στη Μαδρίτη. Με τέσσερα παιδιά και ένα χρέος 100.000 ευρώ, αδυνατούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Πρόκειται για μερικά ενδεικτικά παραδείγματα των νεόπτωχων: άλλοτε ήταν η μεσαία τάξη της Ευρώπης, άνθρωποι που πρέπει να διαλέξουν αν θα φάνε ή θα πληρώσουν το δάνειό τους.

Σύμφωνα με την ΕΕ, το 2009 υπήρχαν στις 27 χώρες 115 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (23,1% του πληθυσμού).

Επιπλέον 100 με 150 εκατομμύρια Ευρωπαίοι κινδυνεύουν επίσης, καθώς δύο μήνες ανεργίας και ένα δάνειο που δεν μπορεί να πληρωθεί μπορούν να βυθίσουν οποιονδήποτε στα χρέη και τον αποκλεισμό.

Το 2007, πριν ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονταν 85 εκατομμύρια άνθρωποι (17% του πληθυσμού). Στην κατάλογο περιλαμβάνονται χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία, η Γερμανία και η Αυστρία.

Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στη Βρετανία, όπου η φτώχεια των παιδιών είναι τόσο μεγάλη, ώστε η χώρα κατατάσσεται 22η μεταξύ των 27, σύμφωνα με στοιχεία του Ιδρύματος John Rowntree.

Το Λονδίνο είναι η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό ανηλίκων κάτω από το όριο της φτώχειας στη Βρετανία.

«Σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή η Ιταλία, δεν έχει αυξηθεί τόσο η έκταση της φτώχειας όσο η δριμύτητά της και η συγκέντρωσή της σε συγκεκριμένες ομάδες» επισημαίνει ο κοινωνιολόγος Πολ Μαρί-Κλόσε.

«Από την κρίση έχουν πληγεί ιδιαίτερα οι νέοι. Στην Ισλανδία το φαινόμενο είναι δραματικό».

Τα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στη Βουλγαρία (46,2%) και στη Ρουμανία (43,1%) τα ποσοστά της φτώχειας είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Στο άλλο άκρο βρίσκονται η Τσεχία (14%), η Ολλανδία (15,1%) και η Σουηδία (15,9%).

Η ειρωνεία του πράγματος: το  2010 ήταν το Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο «έκλεινε» η Στρατηγική της Λισαβόνας: πρέπει να δοθεί ένα τελειωτικό χτύπημα εν όψει και της νέας Στρατηγικής με ορίζοντα το 2020.

Όμως η κρίση διέλυσε τις καλές προθέσεις. Και ο βασικός στόχος της Στρατηγικής 2020, να περιοριστεί αυτή τη δεκαετία ο αριθμός των φτωχών σε 20 εκατομμύρια μοιάζει πλέον με κενό γράμμα…

.

Σχόλιο:

.

Όταν καταφέρουμε εμείς οι Έλληνες να αντιληφθούμε ότι αποτελούμε μέρος ενός πιο ευρύτερου πλαισίου, ίσως τότε να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με πιο πρακτικά πράγματα από το να μεμψιμοιρούμε για τους κακούς ευρωπαίους, τους  διεφθαρμένους πολιτικούς μας, και την κακομοιριά του τόπου μας. Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι συμπτώματα μιας γενικευμένης κατάστασης, η οποία ή είναι αποτέλεσμα αποτυχίας του Συστήματος (το πιο πιθανό) ή αποτελούν μέτρα σχεδίων ολοκληρωτισμού.

.

Για το τελευταίο γίνεται βέβαια πολύς λόγος, αλλά προσωπικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως μάλλον υπερεκτιμάμε τις ικανότητες του Συστήματος να ελέγχει τα πράγματα. Το πιο πιθανό είναι, πως αντί να προηγείται των γεγονότων μάλλον ακολουθεί… Κάνει προσαρμογές δηλαδή και αλλάζει συνεχώς τα σχέδια προσπαθώντας ταυτόχρονα να θολώσει τα νερά μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ, ώστε να μη αντιλαμβάνεται ο κόσμος το χάος το οποίο στην πραγματικότητα επικρατεί. Δημιουργεί δηλαδή ένα τεχνητό χάος παραπληροφόρησης, για να μη μπορεί ο απλός κόσμος να αντιδράσει, να ξεσηκωθεί, όπως θα ήταν φυσικό αν αποδεικνυόταν ότι έχουν χάσει στην πραγματικότητα τον έλεγχο.

.

Το τεχνητό αυτό χάος τους βολεύει, διότι τους δίνει έτσι τη δυνατότητα να ανασυνταχθούν.

.

Όλα δείχνουν, πως μέχρι στιγμής τα έχουν καταφέρει, διότι ο κόσμος εξακολουθεί να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, χάρη των πολιτικών/μαριονέτες, των ΜΜΕ, αλλά και των κληρικών ακόμη, διότι αποδεικνύεται πως και αυτοί είναι στο …κόλπο.  Στο «κόλπο» της αποκοίμισης της λαϊκής μάζας, διότι γνωρίζουν, πως αν αυτή η λαϊκή μάζα ξυπνήσει θα τους πάρει όλους …παραμάζωμα.  

.

***

Ο αγώνας δρόμου για την παγκόσμια κυριαρχία φτάνει στο αποκορύφωμά του!

Τα γεγονότα έρχονται να ανατρέψουν την εικονική πραγματικότητα.

Όσοι πιστεύουν πως η Γερμανίδα Καγκελάριος καθώς και ο «πολύς» κύριος  Schäuble, εξυπηρετούν καθαρά γερμανικά συμφέροντα, είναι γελασμένοι. Για τα συγκεκριμένα άτομα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε, πως δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από απλά υποχείρια της ΝΤΠ και πως η «περίεργη» στάση τους είναι προσχεδιασμένη, για να οδηγήσει σε έναν στόχο: την απαξίωση των εθνικών συνόρων και την κατάργηση των εθνών/κρατών. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα και να δεσμευτούν μόνιμα όλα τα κράτη/μέλη της Ε.Ε. προτού εμφανιστούν οι διεκδικητές των δικαιωμάτων του Γερμανικού Ράιχ (βλέπε εδώ), οι οποίοι δρουν προς στιγμή ακόμα παρασκηνιακά.

Η οικονομική κρίση, η οποία έχει αγγίξει μοιραία και τους πειθαρχημένους Γερμανούς -όσο και να προσπαθούν αυτό να το καλύψουν με την φούσκα της δήθεν ανάπτυξης- έχει κάνει τον γερμανικό λαό να «ψάχνεται» και αυτό είναι για την ΝΤΠ πολύ επικίνδυνο, διότι δεν είναι δύσκολο να ανακαλυφτεί η απάτη του εικονικού (και στην ουσία ανύπαρκτου) Γερμανικού κράτους (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία). Μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει στο μεταξύ ξυπνήσει, πράγμα το οποίο επιβάλει άμεση αντίδραση από αυτούς οι οποίοι θέλουν να τους κρατούν σε «χειμερία νάρκη». Δεν είναι λίγοι αυτοί στη Γερμανία που ζητούν σήμερα έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή στο Μάρκο, αυτό προσπαθούν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να το αποσιωπήσουν, αλλά το internet είναι ακόμα ανεξέλεγκτο και κοντεύει να τους χαλάσει την δουλειά, γι αυτό βιάζονται επίσης να περάσουν δια της πλαγίας οδού το περιβόητο ACTA.

Σχετικά τώρα με την Ελλάδα, ο στόχος είναι να λειτουργήσει ως «μοντέλο εθελούσιας παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας», για να υπάρξει έτσι ένα προηγούμενο, το οποίο θα εφαρμοστεί έτσι και σε όλα τα υπόλοιπα κράτη/μέλη. Μια ομοσπονδοποίηση δηλαδή, σύμφωνα με το μοντέλο της Ομοσπονδιακής Γερμανίας (βλέπε εδώ).

Αυτό εξηγεί και το πολύ άκομψο παιχνίδι που παίχτηκε από τον άλλο φανατικό νεοταξίτη, τον πρώην πρωθυπουργό ΓΑΠ και την φουτουριστική ομάδα του, που φρόντισαν με τον πλέον άγαρμπο τρόπο να ισοπεδώσουν την χώρα μας και να την οδηγήσουν με συνοπτικές διαδικασίες στην αγκαλιά των αφεντικών τους. Ο μόνος τρόπος για να πετύχουν αυτόν τον στόχο, την εθελούσια παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, ήταν μόνο ένας: Η πλήρης οικονομική κατάρρευση. Μια μέθοδος τόσο αποτελεσματική, όσο ήταν σε άλλες εποχές η πολιορκία.

Τι σημαίνει άρα αυτό;

Σημαίνει απλά, ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου.

Το ερώτημα όμως είναι: Ποιος έχει κηρύξει αυτόν τον Πόλεμο;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Το πόλεμο κήρυξαν, αυτοί που επιδιώκουν να διασφαλίσουν τον παγκόσμιο έλεγχο. Οι ενορχηστρωτές της Νέα Τάξης Πραγμάτων.

Τα πράγματα έχουν κάπως περιπλεχθεί όμως, λόγω της Γερμανίας, διότι η προπαγάνδα των τελευταίων χρόνων έχει καταφέρει να περάσει το μήνυμα της δήθεν αναβίωσης ενός 4^ου Ράιχ, παρουσιάζοντας την Ομοσπονδιακή Γερμανία, ως τον «κακό» της παρέας. Αυτό αποδεικνύεται όμως ως μέρος του σχεδίου, διότι αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως Γερμανία, είναι στην πραγματικότητα ΜΙΑ ΑΠΑΤΉ. Είναι ακριβώς αυτό το οποίο επιδιώκουν να κάνουν με όλη την Ευρώπη: Μια συνομοσπονδία κρατών, με κράτη αποκομμένα από το παρελθόν τους, χωρίς εθνικά  σύνορα, για αυτό εμφανίζουν αυτό το γερμανικό μόρφωμα ως το πλέον ισχυρό, διότι επιδιώκουν να την παρουσιάσουν -παρά τον αρνητικό τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται- ως ιδανικό πρότυπο ευημερίας. Αυτό είναι ένα πρώτο σκαλοπάτι προς την τελική Παγκόσμια Διακυβέρνηση.

Ποιόν εξυπηρετεί όμως αυτό;

Εξυπηρετεί πρώτα το Διεθνές Κεφάλαιο (τις Τράπεζες) και αμέσως μετά τους συνοδοιπόρους τους που είναι ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλιστικός συνασπισμός.

Το άλλο ερώτημα που προκύπτει, είναι: Ποιους φοβούνται;

Φοβούνται την συσπείρωση του εχθρού, που είναι, αυτό που λέω εγώ «συνασπισμό της αρκούδας». Δηλαδή την αναβίωση του Γερμανικού Ράιχ (που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το Γ’ Ράιχ ή το Σιωνιστικό μόρφωμα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας) , που ετοιμάζεται παρασκηνιακά για την τελική επίθεση και που έχει στο μεταξύ πάρει με το μέρος του την ομάδα κρατών που είναι γνωστά ως BRIC. Αυτός είναι ο εχθρός, και είναι όχι μόνο τρομερός αλλά και ανήλεος. Και το κυριότερο είναι, πως εξαιτίας της ασύστολης κατάχρησης εξουσίας, στην οποία επιδόθηκε η αυτοκρατορία όλα αυτά τα χρόνια που μονοπώλησε την παγκόσμια κυριαρχία μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, έχει ο συνασπισμός αυτός τώρα και το ηθικό πλεονέκτημα, γι αυτό πρόκειται σύντομα να εμφανιστεί ως ο «απελευθερωτής των σκλάβων», ως ο νέος Σπάρτακος!

Αυτά είναι κάποια από τα γεγονότα που «παίζονται» στο παρασκήνιο και δεν αποτελούν δικές μου «ανακαλύψεις», αλλά είναι πράγματα γνωστά σε όλους αυτούς που τολμούν να κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα.

Συμβαίνει όμως -ακόμα και μέσα στους χώρους του διαδικτύου- να υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έχουν «κουμπώσει» με τα συμφέροντα κάποιων επιτήδειων, οι οποίοι ελπίζουν να επωφεληθούν από τις εξελίξεις και να καταφέρουν να αρπάξουν κάποιο κομμάτι από την «πίτα» της εξουσίας. Αυτοί είναι οι χειρότεροι στον χώρο της παραπληροφόρησης, διότι έχουν απόλυτη άγνοια σε ότι αφορά τα γεγονότα, και χωρίς να ξέρουν στην πραγματικότητα τι κάνουν, διασπείρουν παραπλανητικές πληροφορίες και είναι και οι ποιο φλογεροί πολέμιοι της αλήθειας. Αυτό κάνει την έρευνα του αντικειμενικού ερευνητή ακόμα ποιο δύσκολη και κρατά τους επιφανειακούς «περιηγητές», που είναι δυστυχώς οι περισσότεροι, στο σκοτάδι.

Έτσι γινόταν πάντα και έτσι γίνεται και σήμερα…

Γι αυτό τα γεγονότα θα έρθουν αιφνιδιαστικά και θα πιάσουν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου στον …ύπνο.

Το τελικό ερώτημα που εύλογα τίθεται όμως τώρα, είναι: Υπάρχει διέξοδος;

Η απάντηση είναι: Ναι! Πάντα υπάρχει διέξοδος…

Το ζήτημα είναι, όμως, αν είμαστε αρκετά θαρραλέοι και άγρυπνοι ώστε να την εντοπίσουμε και να την ακολουθήσουμε.

***

Οι εξελίξεις στην Ε.Ε. και η επιστροφή του Γερμανικού (όχι 4ου) Ράιχ!

Κάποιες αλήθειες για …γερά νεύρα.

Ο γερμανικός λαός πληροφορείται εδώ και καιρό πως η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν αποτελεί ένα κυρίαρχο κράτος, παρά μόνο έναν διαχειριστικό γραφειοκρατικό οργανισμό. Το γερμανικό κυρίαρχο κράτος, με βάση το διεθνές δίκαιο, εξακολουθεί να είναι το Γερμανικό Ράιχ (δεν πρέπει να συγχέεται με  το 3^ο Ράιχ), το οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται σε πόλεμο με τις Συμμαχικές δυνάμεις. Το Γερμανικό Ράιχ (Deutsches Reich), ως κυρίαρχο κράτος, δεν συνθηκολόγησε ποτέ.

Μετά  την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος αυτόματα είχε επανέλθει σε ισχύ η κρατική υπόσταση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στα προ του πολέμου εδαφικά της όρια (1937), όπως και το νόμιμο αυτής Σύνταγμα. Η παράδοση της ηττημένης χώρας, η οποία έπρεπε κανονικά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο να γίνει από νόμιμα εκλεγμένο αρχηγό του κράτους και ο οποίος, στο μεταξύ, δεν υπήρχε πλέον, πραγματοποιήθηκε αναγκαστικά από τους αρχηγούς των τριών Σωμάτων: Στρατού, Αεροπορίας και Ναυτικού (Friedburg, Keitel και Strumpf), οι οποίοι είναι αυτοί που υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση του στρατού και όχι του νόμιμα υπάρχοντος κράτους, το οποίο όπως είπαμε είχε επανέλθει σε ισχύ. Στις 8 Μαΐου 1945 διαλύθηκαν και παραδόθηκαν οι στρατιωτικές δυνάμεις. Δεν μπορούσε κατά το Διεθνές Δίκαιο να διαλυθεί ή να παραδοθεί το κράτος της Γερμανίας, του Deutsches Reich δηλαδή, που είναι το νόμιμο κράτος, με ολόκληρη την εδαφική του επικράτεια και μάλιστα αυτή του 1933/37, πάνω στο οποίο έγινε η “μοιρασιά” και το οποίο τέθηκε υπό την κατοχή των συμμαχικών – νικητριών στρατιωτικών Δυνάμεων, με κύρια νικήτρια τις Η.Π.Α. (SHAEF – Gesetz Nr.52, Art.1), (Deutschlandvertrag, BGBL, 1955 II S.301), γεγονός που έχει και επισήμως αναγνωρισθεί από ένα μεγάλο αριθμό κρατών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Ότι δηλαδή οι Η.Π.Α. είναι η κύρια νικήτρια και κατοχική Δύναμη της Γερμανίας μετά την ήττα της στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όσο και αν ξαφνιάσει η ανωτέρω δήλωση ορισμένους, αυτή είναι η αλήθεια. Μια αλήθεια όμως, η οποία δεν αφορά μόνο τους Γερμανούς, ως λαό, αλλά όλο τον σύγχρονο κόσμο. Αυτό συμβαίνει, διότι το τέλος του 2^ου ΠΠ, δεν έφερε στην πραγματικότητα την ειρήνη, αλλά οδήγησε μάλλον αυτούς που επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία, στην ίδρυση ενός οργανισμού, του ΟΗΕ, ο οποίος θα έπρεπε να συγκεντρώσει επάνω του όλες τις μορφές εξουσίας,  αναλαμβάνοντας έτσι τον ρόλο μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης (βλέπε εδώ).

Αυτός ήταν ο μεταπολεμικός στόχος, και η επίτευξη αυτού του στόχου απαιτούσε, όπως είναι φυσικό, μέτρα ασφαλείας. Ένα από τα ποιο σοβαρά μέτρα ασφαλείας ήταν και ο περιορισμός των ανεξέλεγκτων ιμπεριαλιστικών ορέξεων της Γερμανίας. Μιας Γερμανίας, η οποία δυο φορές κατάφερε να ξεφύγει από τον έλεγχο και να προκαλέσει μεγάλες ανατροπές στα σχέδια της αυτοκρατορίας. Αυτή η γερμανική νοοτροπία λοιπόν έπρεπε να τεθεί υπό έλεγχο και γι αυτό ιδρύθηκε ακριβώς αυτός ο οργανισμός, όπως αυτό είναι καταγραμμένο στον καταστατικό χάρτη των ΗΕ (βλέπε εδώ, γερμανικά).

Στο εσωτερικό της Γερμανίας αυτά είναι γνωστά πράγματα, όπως και το γεγονός πως η Ε.Ε. ιδρύθηκε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία κάποιων δυναμικών  παραγόντων αυτού του «γερμανικού μορφώματος», της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, και με αυτό το «κόκαλο» να κρατήσει υπό έλεγχο την ακόρεστη ορμή του «αρπακτικού».

Όλα δείχνουν όμως σήμερα, πως η αυτοκρατορία δεν πρέπει να τα έχει καταφέρει και τόσο καλά, διότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως το Deutsches Reich αναβιώνει παρασκηνιακά, και αυτό φαίνεται να έχει τρομοκρατήσει ορισμένους.

Υπάρχουν επίσης σοβαρές ενδείξεις, που φανερώνουν, πως η χώρα μας παίζει τον ρόλο διελκυστίνδας σε αυτές τις εξελίξεις, πράγμα το οποίο σημαίνει δύσκολες συνθήκες για τον λαό μας.

Στο μέσω αυτών των αντίπαλων δυνάμεων, που έχουν ως στόχο την παγκόσμια κυριαρχία, βρίσκονται οι λεγόμενες «αγορές», οι κερδοσκόποι, οι οποίοι επιχειρούν να ελέγξουν –όπως έκαναν πάντοτε- τις εξελίξεις, και αυτό έχει προκαλέσει αυτήν την διεθνή οικονομική κρίση που όλοι βιώνουμε.

Τα ερωτήματα που περιμένουμε να απαντηθούν σύντομα, είναι:

• Θα καταφέρει το Deutsches Reich (με συμμάχους τα μέλη του συνασπισμού της BRIC) να ξανασταθεί στα πόδια του ως εθνική οντότητα;
• Θα οδηγήσει αυτή η αντιπαλότητα σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;
• Ποιος θα είναι ο ρόλος του ΟΗΕ στις εξελίξεις;
• Τι σηματοδοτεί η βιασύνη των μεγάλων θρησκευτικών οντοτήτων να ταχθούν υπέρ της διεύρυνσης των εξουσιών του ΟΗΕ;
• Με ποια πλευρά θα ταχθεί τελικά η χώρα μας; Θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο πλευρό των Συμμαχικών δυνάμεων ή μήπως θα υποκύψει στην πίεση (βλέπε εδώ) και θα αυτομολήσει στο αντίπαλο στρατόπεδο όπως έκανε ο Θεμιστοκλής μετά τον εξοστρακισμό του;

Όποια και αν είναι η εξέλιξη, ένα είναι το γεγονός, κατά την δική μου προσωπική εκτίμηση, πως ζούμε το τέλος -όχι του κόσμου, αλλά- της Ιστορίας!!!

(…συνεχίζεται)

Σχετικό άρθρο:

.

Unsere Nation ist in Gefahr! Deutschland liegt im Sterben! 

(μετ. «Το έθνος μας βρίσκεται σε κίνδυνο! Η Γερμανία πεθαίνει!»)

***

Η υπόθεση της Ελλάδας από τη σκοπιά ενός Γερμανού πολίτη

«Το παγκόσμιο σύστημα, το οποίο συστήνει  την τοποθέτηση ενός Επιτρόπου για την Ελλάδα, το ίδιο αποσυντίθεται»

Υπάρχουν πολλά που γράφονται για την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία και κάποια από αυτά είναι φιλικά και κάποια άλλα απόλυτα αρνητικά έως υβριστικά. Από εχθές, παρεμπιπτόντως, έχει αρχίσει η Γερμανία –μέσω Spiegel- ένα φραστικό πόλεμο και με την Ιταλία… Εντόπισα όμως σήμερα, σε μια απλή ιδιωτική ιστοσελίδα, το κείμενο ενός Γερμανού, το οποίο φανερώνει, πως δεν είναι οι Γερμανοί (ο λαός) αυτοί που τα έχουν βάλει με του Έλληνες –και τώρα με τους Ιταλούς- αλλά ότι και αυτοί οι ίδιοι έχουν αρχίσει να βλέπουν τα μαύρα σύννεφα να τους πλησιάζουν. Ότι υπάρχουν ανάμεσα στον γερμανικό πληθυσμό και άνθρωποι, οι οποίοι δεν αναμασούν την τροφή που τους σερβίρουν τα Μέσα Μαζικής …Αποχαύνωσης, αλλά που χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να σκέπτονται.

Παρουσιάζω εδώ το κείμενο σε ελεύθερη μετάφραση:

*

Τα 130 νέα δισ. για την Ελλάδα δεν είναι αρκετά, πρέπει να γίνουν 145 δισεκατομμύρια, έτσι ακούστηκε τώρα. Αυτά τα 145 δισ. αν τα μοιράσουμε στα 10 εκατομμύρια Ελλήνων, πέφτουν στον καθένα € 14.500, ένα πολύ καλό ετήσιο καθαρό εισόδημα. Με όλα αυτά που ακούγονται για ελάφρυνση του χρέους, το ποσό αυτό διπλασιάζεται. Αλλά αυτό είναι μόνο η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι οι άνθρωποι στην Ελλάδα που δεν μπορούν να θερμάνουν τα σπίτια τους και δεν έχουν χρήματα ούτε για τρόφιμα.

Σκεφτείτε αυτούς που σήμερα δεν είναι ακόμα από την άλλη πλευρά… Aς υποθέσουμε ότι είστε μηχανοδηγός και εισπράττετε € 2.500 μικτά. Στη συνέχεια, έρχεται ένας εμφανίσιμος κύριος από το Σωματείο Εργαζομένων και σας λέει ότι στο εξής θα παίρνεται € 3.500. Μπορεί τότε εσείς να πείτε, «όχι ευχαριστώ»; Φυσικά όχι, θα χαιρόσασταν αντίθετα που η απόδοσή σας εκτιμήθηκε. Διαπιστώνεται με αυτή την κίνηση  ότι στη χώρα σας κάτι κινείται, επειδή η ΕΕ επιδοτεί πλουσιοπάροχα. Χτίζονται όμορφοι νέοι δρόμοι, γίνεται ανακαίνιση κτιρίων, η αισιοδοξία εξαπλώνεται. Γιατί να μη πάρετε άρα και εσείς το μερίδιό σας; Περισσότερες διακοπές, περισσότερη αποζημίωση για τις νυχτερινές βάρδιες, περισσότερο εισόδημα; Τι σας ενδιαφέρει εσάς το δημόσιο χρέος; Και τι σας ενδιαφέρει εσάς που για άλλους πολίτες η ανάκαμψη αυτή δεν έχει έρθει ακόμα; Η ζωή είναι ωραία!

Το αποτέλεσμα είναι μια χώρα, όπου ποτέ δεν φορολογούνται οι πλούσιοι, όπου υπάρχουν προνομιούχοι που είναι σίγουρα απρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα πλεονεκτήματά τους, και πάρα πολλοί φτωχοί άνθρωποι που έχουν πάρει ελάχιστα από την όλη «ανάπτυξη»  και τώρα υποφέρουν κάτω από τις νέες μεταρρυθμίσεις. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα; 

Η ΕΕ ζητά τώρα για τους Έλληνες να στείλουν έναν Επίτροπο δημοσιονομικών, που θα διαχειρίζεται τη χώρα ως αποικία της EUSSR με δικτατορικές εξουσίες. Γίνεται λόγος ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί για τουλάχιστον δέκα χρόνια, για να οδηγηθεί η χώρα έξω από αυτό το γκέτο χρέους.

Αυτό εξακολουθεί να είναι όμως ευσεβής πόθος, γιατί το παγκόσμιο σύστημα, το οποίο συστήνει  την τοποθέτηση ενός τέτοιου Επιτρόπου, το ίδιο αποσυντίθεται. Δεν είναι δυνατό να σώσει την Ελλάδα, επειδή οι υποτιθέμενοι σωτήρες έχουν εξουδετερωθεί. Η Γερμανία θα μπορούσε να το κάνει ίσως, αν θα περιλαμβανόταν μόνο το «επίδομα διατροφής» της Ελλάδας. Αλλά δυστυχώς – για την Ελλάδα – στον γερμανικό κορβανά βάζουν το χέρι τους και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιρλανδία… Ποιος θα πληρώσει για όλους αυτούς; Και με τι; Η μερκελιακή [από το Μέρκελ] ανάπτυξη, την οποία προβάλει η σημερινή ομοσπονδιακή κυβέρνηση, έχει φορτώσει ήδη τη χώρα με εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ νέου δημόσιου χρέους. Για μια ακόμη φορά αυτό δεν είναι δυνατό, γιατί τότε η Μερκελογερμανία η ίδια θα είναι σε λίγο μια πτωχευμένη χώρα.

Η Ελλάδα έχει μόνο μια πιθανότητα: Χρειάζεται αίμα, ιδρώτας, δάκρυα – και πάνω απ ‘όλα η αλληλεγγύη. Ή θα συγκροτήσουν άμεσα μια λαϊκή κοινότητα αλληλεγγύης, ώστε να βοηθήσει ο ένας τον άλλον, ή οι Έλληνες θα καταποντιστούν. Οι πλούσιοι Έλληνες θα πρέπει να δώσουν την λείας τους και οι προνομιούχοι θα πρέπει να μάθουν να μοιράζονται, μόνο έτσι θα τα καταφέρουν τελικά. Όσοι δεν δεχτούν να συμμετάσχουν σε αυτό, δεν αξίζει να αποκαλούν τους εαυτούς τους Έλληνες. Και θα πρέπει να το δούμε αυτό και εμείς πολύ προσεκτικά, γιατί ό, τι συμβαίνει ήδη εκεί, θα λάβει χώρα σύντομα κι εδώ.

*

.

Το αυθεντικό κείμενο εδώ: www.michaelwinkler.de

.

.

Σχόλιο: Τα σχόλια δικά σας!

***

«Η Ελλάδα θα πληρώσει ακριβά το βέτο»

Πόσο παράλογο είναι το να  συνδεθεί η τεχνητά δρομολογημένη ελληνική οικονομική κρίση με το Μακεδονικό;

Υπάρχει ένα στοιχείο, που με κάνει να πιστεύω, πως η παράλογη οικονομική επίθεση στην Ελλάδα, σχετίζεται άμεσα με το Μακεδονικό. Το στοιχείο αυτό είναι ο παράξενος προστατευτισμός των Γερμανών στους Σκοπιανούς,  καθώς και η σπουδή τους, να είναι από τους πρώτους που έσπευσαν να αποδεχτούν την αλυτρωτική ονομασία «Μακεδονία», όπως και η βιασύνη τους να τους εντάξουν στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Και όλα αυτά, την ίδια στιγμή που έχουν κάνει τα πάντα για να δυσφημίσουν την χώρα μας, να εξωθήσουν τον λαό μας στην απόγνωση, και να μας απομονώσουν διεθνώς.

Η παράξενη αυτή στάση της Γερμανίας, αναφορικά με την Ελλάδα,  έχει αρχίσει να γίνεται πλέον αντιληπτή από πολλούς αναλυτές και έχουν αυξηθεί οι φωνές διαμαρτυρίας, διεθνώς, στις οποίες έχουν προστεθεί και κάποιες αντιδράσεις από το εσωτερικό της, όπως αυτή του πρώην Καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ. Ποια είναι όμως η αντίδραση της Γερμανίας; Πως γίνεται να μην πτοείται και να επιμένει σε αυτή την ανάλγητη στάση;

Θα μας βοηθούσε να δώσουμε απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, αν αναλογιστούμε το πότε άρχισαν όλα αυτά.

Έχουν κυκλοφορήσει τελευταία κάποια στοιχεία (βλέπε εδώ), που μιλούν για οξεία, εκβιαστική πίεση της Μέρκελ στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή,  για να μην ασκήσει Βέτο στο Βουκουρέστι… Θα ήταν άρα λάθος να υποψιαζόμαστε κάποιο είδος «τιμωρίας» στη χώρα μας, εξαιτίας του ότι δεν υποτάχθηκε στο γεωπολιτικό πλάνο που πιθανόν είχε χαραχτεί σε μια νέα «Γιάλτα»;

Μήπως θυμάται κάποιος τι είχε δηλώσει με περισσή μοχθηρία ο Νίκολα Γκρούεφσκι για τη χώρα μας, αμέσως μετά το Βέτο στο Βουκουρέστι; Μια δήλωση, που θα πρέπει να την δούμε σήμερα με διαφορετικό τρόπο απ’ότι όταν ειπώθηκε: «Η Ελλάδα θα πληρώσει ακριβά το βέτο»…

Είναι υπερβολή να πιστεύουμε, πως κάποιοι ενθάρρυναν αυτήν την αλαζονική στάση του γενίτσαρου των Σκοπίων;  (βλέπε επίσης «Παιδομάζωμα» 60 χρόνια μετά… Ασάφειες και σκιές)

Κάποιοι ίσως δυσφορήσουν διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, θεωρώντας υπερβολή αυτήν την εκδοχή, αλλά θυμίζω, πως υπερβολή είχε θεωρηθεί και η επισήμανση που είχα κάνει πριν τέσσερα χρόνια σχετικά με τους Γερμανούς, με το άρθρο: «Φοβού τους Γερμανούς και δώρα φέροντες».

Ήταν τότε που είχε αποφασιστεί η πώληση του ΟΤΕ στην γερμανική Deutsche Telekom. Τα όσα είχα γράψει τότε και οι επισημάνσεις που είχα κάνει θεωρήθηκαν από πολλούς ανατρεπτικές και κάποιοι με αντιμετώπισαν σαν να είχα γίνει ένοχος …ιεροσυλίας. Το συγκεκριμένο άρθρο διαγράφηκε τότε μυστικά και από το δικό μου μπλοκ καθώς και από όλα τα άλλα που είχε γίνει η αναδημοσίευση, μέχρι που τελικά η Google διέκοψε οριστικά και την λειτουργία του μπλοκ (βλέπε εδώ).

Το συγκεκριμένο άρθρο μπορεί κάποιος να το βρει σήμερα μόνο σε ένα φοιτητικό forum, όπου έχουν τοποθετήσει όμως απαγορευτικό! (βλέπε εδώ)

Τότε έγραφα:

*

“Στο παιχνίδι αυτό των Βαλκανίων, επισημαίνω, ότι δεν πρέπει να παραβλέπουμε τον ρόλο των Γερμανών! Οι Γερμανοί είναι κατά την δική μου άποψη, αυτοί που «εποφθαλμιούν» την Μακεδονία. Με πολλούς τρόπους έχουν δοκιμάσει να μας θέσουν υπό έλεγχο. Μια τελευταία απόπειρα ήταν αυτή με το «καθεστώς» Σημίτη, η οποία όμως απέτυχε γι’ αυτούς, οικτρά… Το μόνο που κατάφεραν ήταν να αποδυναμώσουν οικονομικά τον λαό, με την «αφαίμαξη» του χρηματιστηρίου, και να τους ρίξουν στα «δίχτυα» των τραπεζών.

Η όλη αυτή περίπτωση με τους Σκοπιανούς ξεκίνησε, αμέσως μετά την συνένωση των δύο Γερμανιών και την ανακάλυψη του αρχείου της Στάζι.  Ας μην ξεχνάμε, ότι οι Ναζί άφησαν τις έρευνές στους στην μέση(!). Στα αρχεία της Στάζι υπήρχαν και πολλά ντοκουμέντα που αφορούσαν τις έρευνες των Ναζί. Αυτά δεν είναι ιστορίες συνωμοσίας. Η παροιμία λέει: «Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά».

Τώρα γιατί είναι οι Αμερικανοί στο προσκήνιο, αυτό θα πρέπει να έχει γίνει κατανοητό όταν θα έχετε διαβάσει όλο το άρθρο, καθώς και το σχετικό link που αναφέρεται στο παρελθόν της οικογένειας Bush. Είναι τελείως διαφορετικοί οι λόγοι που οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για την Μακεδονία, από τους λόγους των Αμερικανών. Οι Γερμανοί κοιτούν μακριά. Έχουν άλλα σχέδια… ενώ… με το δόλωμα του κέρδους (όποιο και αν είναι αυτό), οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα… Και τους έχουν μάθει στο μεταξύ πολύ καλά, οι «φίλοι» τους οι …Τεύτονες!

Για μια ακόμα φορά: ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ!!!

Αυτοί είναι πίσω από το Σκοπιανό πρόβλημα.

Αυτοί είναι πίσω από το κομμάτι αυτό της Αμερικανικής πολιτικής, που έχει δρομολογήσει την ανακατανομή συνόρων στα Βαλκάνια.

Αυτοί είναι οι μυστικοί σύμβουλοι του State Department.

Αν υποτιμούμε τον ρόλο τους, τότε έχουμε χάσει το παιχνίδι… Οι Γερμανοί δεν αστειεύονται. Δεν κάνουν ποτέ πίσω από τους στόχους τους. Δεν είναι τυφλοί εθνικιστές… Είναι κάτι χειρότερο… Θεωρούν ότι η κοινωνία ΟΛΟΚΛΗΡΗ είναι ιδιοκτησία τους. Ότι όλος ο κόσμος τους ανήκει.

Δεν είναι «έτσι» όλοι οι Γερμανοί, αλλά αυτοί που είναι, αυτοί έχουν και τον έλεγχο διαχρονικά.

Ο Χίτλερ κι αν πέθανε, εκατομμύρια άλλοι Χίτλερ σηκώθηκαν στην θέση του, διότι η ιδεολογία του είναι σαν κολλητική ασθένεια… περνάει από τον έναν στον άλλον.”

*

Θα ήταν ίσως ενδιαφέρον να σημειωθεί, πως αυτά είχαν γραφεί την άνοιξη του 2008!

Όσοι από εσάς με διαβάζουν, θα γνωρίζουν, πως δεν συνηθίζω να προσφέρω «μασημένη» τροφή. Γι αυτό και στο σημείο αυτό διακόπτω και αυτή την επισήμανση, και αφήνω όλους εσάς τους αναγνώστες να το …ψάξετε, διότι τα πράγματα είναι πολύ ποιο σοβαρά απ’ό,τι φαίνονται, και να θυμάστε, πως οι Γερμανοί δεν ενεργούν από αυθορμητισμό, ούτε είναι αφελής για να αφήνουν την Μέρκελ να τους διασύρει διεθνώς με μια άκρως συντηρητική πολιτική.

Οι Γερμανοί σχεδιάζουν πάντα μακροπρόθεσμα και δεν υποχωρούν ποτέ από τα (υποτιθέμενα) δικαιώματά τους.

Ένα αρπακτικό δεν εγκαταλείπει ποτέ την λεία του…

Και οι Γερμανοί θεωρούν την Ελλάδα (με ό,τι αυτό περιλαμβάνει), διαχρονικά, δική τους λεία! (βλέπε η “Ιστορία επαναλαμβάνεται”)

Ο μόνος τρόπος άμυνας απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα, είναι η συσπείρωση του λαού με στροφή προς τα μέσα και όχι προς τα έξω. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί, πως δεν υπάρχουν Σωτήρες και πως μόνο με ανασκούμπωμα, με αλληλεγγύη, και με πολλή δουλειά θα καταφέρουμε να σταθούμε πάλι στα πόδια μας. Η αντίσταση θα μπορέσει να γίνει μόνο με κοινή δράση. Όσο επικρατεί η κομματική φαγωμάρα, ο παράλογος αδελφοκτόνος διχασμός και δρα ανεξέλεγκτα ο νεποτισμός και η διαφθορά, τότε θα ωφελούνται μόνο όσοι στοχεύουν στην προτεκτοροποίηση της χώρας.

.

Συμπέρασμα: Η Ελλάδα σαν χώρα δεν χάθηκε ακόμα. Θα χαθεί μόνο τότε, όταν πάψουν οι Έλληνες να είναι αντάξιοι του ονόματός τους.

.

*

.

.

(Βλέπε εδώ το δεύτερο και τρίτο μέρος αυτού του ντοκιμαντέρ)

 .

***

Η «έξοδος από το Ευρώ» δεν είναι μόνο ελληνική υπόθεση

«Λέγεται διαρκώς ότι αν αφήσουμε μια χώρα να φύγει, θα καταρρεύσει όλο το οικοδόμημα. Αλλά αυτό, απλούστατα, δεν είναι αλήθεια». 

Κάτι ασυνήθιστο συνέβη τον περασμένο Οκτώβριο στην Αγγλία, που έχει όμως πιστεύω αξία να το λάβουμε υπόψη μας. Επιχειρηματίας, υποστηρικτής του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, ο λόρδος Γούλφσον προκάλεσε δημοσιογραφικό θόρυβο με μια κάπως παράξενη χειρονομία: Προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό (βλέπε εδώ) για το καλύτερο σχέδιο «ευθανασίας της Ευρωζώνης», αναζητώντας μελέτες αποτελεσματικής διαχείρισης της κατάστασης που θα δημιουργηθεί αν μία ή περισσότερες χώρες αποχωρήσουν από το ευρώ. Ο νικητής θα έπαιρνε 250.000 λίρες – το μεγαλύτερο ποσό που προορίζεται για οικονομολόγο, ύστερα από το Βραβείο Νομπέλ. 

Στις 31 Ιανουαρίου, οι Times δήλωσαν συμμετοχή με πρόταση του συντάκτη τους Ολιβερ Καμ (βλέπε εδώ) για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η ιστορική εφημερίδα εισηγείται μια «νέα δραχμή», συνδεδεμένη τόσο με το ευρώ όσο και με το δολάριο και υποστηρίζει ότι η εξέλιξη αυτή θα είναι προς όφελος τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρωζώνης, ενώ η αγκίστρωση στο ευρώ θα οδηγήσει τη χώρα μας στη χρεοκοπία. 

Δικαιούται να είναι κανείς επιφυλακτικός ως προς τις σκοπιμότητες του ομίλου Μέρντοχ και γενικά των αγγλοσαξωνικών κέντρων που ποντάρουν στη διάλυση του κοινού νομίσματος, αλλά ένα είναι το βέβαιο: αν μέχρι χθες η έξοδος από το ευρώ αντιμετωπιζόταν ως θέμα – ταμπού (στην Αθήνα, συνώνυμη της επιστροφής στη Λίθινη Εποχή και στις Βρυξέλλες οιωνός «φαινόμενου ντόμινο», που θα παρέσυρε ολόκληρη την Ευρωζώνη) σήμερα θεωρείται από πολλούς ως πιθανό, διαχειρίσιμο ενδεχόμενο. 

«Με το ένα πόδι έξω από την Ευρωζώνη στέκεται η Ελλάδα», δήλωσε στο Νταβός ο πολύς Τζορτζ Σόρος, υποστηρίζοντας ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία ωθούν τις περιφερειακές χώρες σε «τριτοκοσμικά» επίπεδα. Σε 80% εκτίμησε την πιθανότητα εξόδου ο Κένεθ Ρογκόφ, καθηγητής του Χάρβαρντ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ. Μέσα στους επόμενους 12 μήνες θα φύγει η Ελλάδα και θα ακολουθήσουν, ενδεχομένως, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Κύπρος και Ιταλία, ήταν η νέα προφητεία του διάσημου καθηγητή …καταστροφολογίας και αμφιλεγόμενου, κατά πολλούς, οικονομολόγου Νουριέλ Ρουμπινί, ο οποίος έρχεται στην Ελλάδα για να μας πει και από κοντά πως πρέπει να «κηρύξουμε στάση πληρωμών και να φύγουμε από το ευρώ»! Στις 21 Φεβρουαρίου ο Ρουμπινί, θα βρίσκεται στην Αθήνα για να μιλήσει σε εκδήλωση με θέμα την έξοδο της χώρας μας από το ευρώ. Αλλά η αντιπρόεδρος της Κομισιόν Νέλι Κρους δεν έδειξε να ανησυχεί, καθώς δήλωσε την περασμένη Τρίτη ότι η Ευρωζώνη θα επιβιώσει και χωρίς την Ελλάδα. «Λέγεται διαρκώς ότι αν αφήσουμε μια χώρα να φύγει, θα καταρρεύσει όλο το οικοδόμημα. Αλλά αυτό, απλούστατα, δεν είναι αλήθεια», ήταν τα λόγια της όπως τα μετέφερε η ολλανδική Volksrant. 

Μέχρι πρόσφατα, παρόμοιες θέσεις εξέφραζε μόνο μικρή μερίδα των γερμανικών, ολλανδικών και αυστριακών ελίτ, που ερωτοτροπούν με την ιδέα ενός «βορείου ευρώ» των δημοσιονομικά πειθαρχημένων και οικονομικά ισχυρών. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα προσχωρούν στη θέση περί εξόδου από το ευρώ πολιτικοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι που δεν μπορούν να κατηγορηθούν για εθνικιστική προκατάληψη ή κοινωνική αναλγησία. 

Τον Δεκέμβριο, ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, δήλωσε ότι η Αθήνα οφείλει να εξετάσει το ενδεχόμενο της αποχώρησης, ώστε να κερδίσει σε ανταγωνιστικότητα, καθώς μια εσωτερική υποτίμηση της τάξης του 40%, όπως απαιτείται, «έχει τεράστιο ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτικό κόστος». Υπέρ της στάσης πληρωμών και της εξόδου από την Ευρωζώνη τάχθηκε, λίγες μέρες αργότερα, ο προβεβλημένος Αμερικανός οικονομολόγος Μαρκ Ουάισμπροτ με συνέντευξή του στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται το ενδιαφέρον βιβλίο του Βέλγου οικονομολόγου και δημοσιογράφου Γιόχαν βαν Οβερτβελντ «Το τέλος του ευρώ» (Μεταίχμιο, 2012). 

Ως το λιγότερο κακό 

Κανείς σοβαρός αναλυτής διανοείται, βέβαια, να περιγράψει την προοπτική της αποδέσμευσης ως δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα – λόγος γίνεται, εδώ που έχουμε φτάσει, για το λιγότερο κακό. Το ενδιαφέρον, πάντως, είναι ότι η αμφισβήτηση αρχίζει να εκδηλώνεται όχι μόνο στις περιφερειακές χώρες, αλλά και σε ορισμένες από τις ισχυρότερες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. 

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, η έξοδος από το ευρώ», έγραφε πρόσφατα ο Ζακ Νικονόφ, συγγραφέας του βιβλίου «Να φύγουμε από το ευρώ, γρήγορα». «Να φύγουμε από το ευρώ ή να πεθάνουμε σε σιγανή φωτιά» είναι ο εύγλωττος τίτλος ενός άλλου βιβλίου που έκανε αίσθηση, γραμμένο από τον οικονομολόγο Αλέν Κοτά. Από την πλευρά του, ο Ζακ Σαπίρ προτείνει να αξιώσει η Γαλλία από την ΕΚΤ να δανείζει τα κράτη με χαμηλά επιτόκια, της τάξης του 1%, όπως κάνει και με τις τράπεζες, υπό την απειλή ότι αν η αξίωση αυτή δεν γίνει αποδεκτή (από το Βερολίνο), θα επιστρέψει στο φράγκο και θα το υποτιμήσει 20 – 25%. Το περιοδικό Marianne επικαλείται δημοσκοπήσεις που φέρουν το 29% έως 39% των Γάλλων να τάσσονται υπέρ του «διαζυγίου». 

Δεν λείπουν κι εκείνοι που πιθανολογούν να εγκαταλείψει πρώτη το ευρώ η ίδια η… Γερμανία, ώστε να μην επωμίζεται τα βάρη των προγραμμάτων διάσωσης. Ωστόσο, πιο κοντά στην αλήθεια φαίνεται να είναι όσοι πιστεύουν, μαζί με τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, ότι το Βερολίνο επωφελείται από το ευρώ περισσότερο από όλους. «Η Γερμανία σήμερα ζει σε βάρος των άλλων χωρών της Ευρωζώνης», γράφει ο Τέοντορ Βάιμερ, διοικητής της γερμανικής HypoVereinsbank, ενώ το Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών της Κολωνίας εκτιμά ότι η πτώση των επιτοκίων δανεισμού της Γερμανίας, λόγω της φυγής κεφαλαίων από τις πιο ευάλωτες χώρες, μεταφράζονται σε καθαρά κέρδη 45 δισ. ευρώ. «Είναι πολλά τα λεφτά» για να επιτρέπουν την υποτίμηση των επιπτώσεων μιας ενδεχόμενης διάλυσης της Ευρωζώνης. 

.

Συμπέρασμα: Αν είχαμε αποφασίσει στάση πληρωμών πριν δύο χρόνια και φεύγαμε από το Ευρώ με δική μας πρωτοβουλία, θα είχαμε γίνει για μια ακόμη φορά μπροστάρηδες στην αντίσταση κατά του …Ναζισμού. Ας όψονται όμως οι σύγχρονοι Τσολάκογλου… για τους οποίους όμως ο λαός δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα…

***