Περιβαλλοντική ευαισθησία και πολιτισμός (Μέρος Β’)

Το μεγάλο πρόβλημα για το οποίο θα άξιζε να βγει κάποιος στους δρόμους, να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει.

(Προηγούμενο)

Στο δεύτερο μέρος αυτής της σειράς θα ήθελα να διευκρινίσουμε αρχικά τι εννοούμε όταν λέμε «περιβαλλοντική ευαισθησία».

Στη διευκρίνηση αυτή θα μας βοηθήσει πιστεύω η διαπίστωση κάποιων ειδικών (R. Sharpley, T. Mihalic), οι οποίοι έγραψαν το 2001: “Οι μισοί από όσους ισχυρίζονται ότι υιοθετούν τις περιβαλλοντικές αξίες, δεν τις μετατρέπουν σε αντίστοιχη συμπεριφορά λόγω της απουσίας της περιβαλλοντικής ηθικής.”

Το γερμανικό φαινόμενο

 

Ο χειρότερος εφιάλτης της ανθρωπότητας αναβιώνει φορώντας αυτή τη φορά όχι μπότες αλλά λευκά κολάρα.

Έχω γράψει πολλές φορές και ίσως είμαι ένας από τους λίγους που τόλμησαν στη σύγχρονη εποχή να αντιπαρατεθούν δημόσια με τη μάστιγα αυτή που ονομάζεται «γερμανικό φαινόμενο». Ο όρος αυτός ίσως να μην έχει ξανακουστεί αλλά εγώ πιστεύω πως είναι κατάλληλος για να διακριθεί πραγματικά ως τέτοιο, δηλαδή ως «φαινόμενο», διότι αποτελεί πράγματι μια παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα αρνητικό μοντέλο το οποίο θα πρέπει να εντοπιστεί, να εξεταστεί ως τέτοιο και να αντιμετωπιστεί παραδειγματικά.

Όταν κάποιος τοποθετείται αρνητικά για μια χώρα, για έναν ολόκληρο λαό, θα μπορούσαν εύκολα να του αποδοθούν διάφορα …κοσμητικά επίθετα, όπως  σοβινιστής, ρατσιστής, εθνικιστής κ.ά., και γι αυτό επέλεξα αυτόν τον όρο.

Η agenda 2030 του ΟΗΕ και ο ρόλος της θρησκείας – Μέρος Β’

Κάθε θρησκευτικό σχήμα αποτελεί μία οργάνωση, με συγκεκριμένη δομή, ιεραρχία και στόχο

Προτού προχωρήσω στο δεύτερο μέρος αυτής της ανάλυσης θα ήθελα να κάνω πρώτα μια διευκρίνιση, απαντώντας κυρίως σε κάποιους σχολιαστές στο πρώτο μέρος (από την αναδημοσίευση στο http://www.olympia.gr) που δείχνουν να παρερμήνευσαν τα γραφόμενα θεωρώντας τα ως προσβλητικά για τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Θα έλεγα πως η αντίδραση αυτή δείχνει μάλλον θρησκευτικό φανατισμό παρά πραγματική πίστη και αυτό αυτόματα παραπέμπει σε περιπτώσεις φονταμενταλισμού, οι οποίες γνωρίζουμε που οδηγούν. Θα σύστηνα λοιπόν μια ποιο προσεκτική ανάγνωση, διότι ο φανατισμός φανερώνει έλλειψη αντικειμενικής γνώσης και προπάντων ΈΛΕΙΨΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, διότι, σύμφωνα με τα λεξικά, ο φανατισμός «αντιμάχεται την ελευθερία της σκέψης». Λίγο περισσότερο μετριοπάθεια λοιπόν δεν βλάπτει.

Και για να μην έχουμε και στη συνέχεια παρόμοιες αντιδράσεις, τονίζω, πως όσα θα γραφτούν δεν αποσκοπούν στην αποδόμηση της πίστης οποιουδήποτε, διότι δεν είναι δογματικά αλλά αποτελούν καρπό συστηματικής έρευνας με ειλικρινή κίνητρα και αγαθές προθέσεις. Τονίζω επίσης, και όσοι παρακολουθούν αυτόν τον ιστότοπο μπορούν να το διαβεβαιώσουν, πως δεν θα επιτρέψω να περάσει τίποτα μέσα από όσα γράφονται χωρίς να έχει «φιλτραριστεί» δεόντως.

Η αγροτιά μπορεί να σώσει την Ελλάδα!

Απαράδεκτες οι φήμες που κυκλοφορούν ότι η ελληνική αγροτική παραγωγή δεν επαρκεί.

Τέλος στην φημολογία ότι οι Έλληνες αγρότες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού έβαλε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ,  Τζανέτος Καραμίχας, χαρακτηρίζοντας απαράδεκτες της φήμες που κυκλοφορούν κάποιοι κύκλοι ότι η ελληνική αγροτική παραγωγή δεν επαρκεί για να θρέψει τον ελληνικό λαό.

Ο αγροτικός κλάδος, όπως εξήγησε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, είναι ιδιαίτερα δυναμικός και μπορεί να τρέξει ακόμα πιο γοργά εάν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί μια σωστή αγροτική πολιτική, που θα κοιτάει μπροστά και δεν θα γυρνάει συνέχεια σε λάθη του παρελθόντος. Στο πλαίσιο αυτό διευκρίνισε, «δεν αποτελεί πολιτική το καλάθι της περιφέρειας, ούτε και ο θεσμός των δημοπρατηρίων», αφού όπως τόνισε αποτελούν πεπαλαιωμένες πρακτικές.

Βάσει μελέτης το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε μια σειρά βασικών αγροτικών προϊόντων φυτικής και ζωϊκής παραγωγής διαμορφωνόταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010. Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων.

Μία τέτοια περίπτωση είναι τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, ενώ το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό στάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%).

Εκεί που η ελληνική αγροτική παραγωγή παρουσιάζει την μεγαλύτερη αυτάρκεια είναι  στα εσπεριδοειδή όπως τα πορτοκάλια (167%) ενώ στα λεμόνια η αυτάρκεια περιορίζεται στο 67% η οποία καλύπτεται με εισαγωγές κυρίως από την Τουρκία και χώρες του νοτίου ημισφαιρίου.

Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%). Στη ζωϊκή παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας της ελληνικής αγροτικής παραγωγής ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%.

Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30%) και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%).

Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων ο μέσος όρος κυμαίνεται στο 80% με την παραγωγή της φέτας να υπερβαίνει την εγχώρια κατανάλωση (αυτάρκεια 147%).

Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα. Σε τελική ανάλυση όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ «ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε«.

.

.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

.

***

Αναζητώντας διέξοδο μέσα από τις σύγχρονες Πλαγκτές Πέτρες

Ως ποιο βαθμό έχουμε πλησιάσει στο σημείο επιρροής της σύγχρονης Σκύλας και της Χάρυβδης; Υπάρχει ρεαλιστική διέξοδος;

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ήταν σύμφωνα με την μυθολογία δυο φοβερά τέρατα της θάλασσας. Οι ναυτικοί που κινδύνευαν στα ταξίδια τους από τα απειλητικά κύματα και τις θύελλες, έπλαθαν με τη φαντασία τους μυθικές μορφές, που λυσσομανούσαν και προσπαθούσαν αγριεμένες να τους καταστρέψουν. Έτσι γεννήθηκαν τα δυο τρομακτικά αυτά τέρατα. Οι θαλασσινοί έβαζαν με το νου τους πως δεν επρόκειτο απλά για δυνατό άνεμο και για θεόρατα κύματα. Πίστευαν ότι κάτι περισσότερο κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά, κάποιο πλάσμα κακό στην ψυχή και τρομερό στην όψη που γύρευε το χαμό τους· αυτό προκαλούσε όλη τη φοβερή αναταραχή και η κακοκαιρία δεν ήταν τυχαία.

Έλεγαν πως η Σκύλλα και η Χάρυβδη βρίσκονταν η μια απέναντι από την άλλη, σ’ ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα που, σύμφωνα με τον Όμηρο, ονομαζόταν Πλαγκτές Πέτρες (οι μετέπειτα Συμπληγάδες). Το πέρασμα αυτό ήταν εντελώς αδύνατο να το διασχίσει κάποιος, λόγω της φοβερής κατάστασης που επικρατούσε εκεί από την παρουσία των δυο τεράτων· ούτε πουλί πετούμενο δε γλίτωνε, αν τολμούσε να το περάσει. Εκεί υπήρχαν πολλά απότομα βράχια, πολύ ψηλά, και το κύμα έσκαγε πάνω τους με φοβερό θόρυβο. Το στενό αυτό το τοποθετούσαν σε διάφορα σημεία. Άλλοι έλεγαν πως ήταν ο Βόσπορος, άλλοι στο ακρωτήριο Ταίναρο κι άλλοι κοντά στα Κανάρια νησιά, εκτός Μεσογείου δηλαδή. Οι πιο πολλοί πίστευαν πως η Σκύλλα και η Χάρυβδη κατοικούσαν στο στενό της Μεσσήνης, ανάμεσα στην Ιταλία και τη Σικελία.

Σήμερα, τα πράγματα έχουν κάπως αλλάξει, τα στοιχεία της φύσης έχουν εν μέρει τιθασευτεί, και κάποιοι ισχυρίζονται πως μπορεί μάλιστα και να ελέγχονται από τον άνθρωπο (H.A.R.R.P.). Αυτό όμως που δεν έχει ακόμη τιθασευτεί είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος, που κατάφερε να τιθασεύσει τα θηρία για να γίνει ο ίδιος θεριό και να απειλεί τώρα άλλους ανθρώπους. 

Η Ευρώπη της Μέρκελ καταρρέει

Η Γηραιά Ήπειρος του αποκλεισμού: Οι «νεόπτωχοι» της Ευρώπης αριθμούν πλέον 115 εκατομμύρια πολίτες.

Mε τίτλο «Η φτώχεια παγιδεύει τη μεσαία τάξη της Ευρώπης», η ισπανική εφημερίδα El Pais κάνει ένα ρεπορτάζ για τους Ευρωπαίους που ζουν δύσκολα με χαμηλούς μισθούς ή είναι μακροχρόνια άνεργοι.

Το ρεπορτάζ ξεκινά με έναν 75χρονο Έλληνα, τον Δημήτρη Παυλόπουλο, ο οποίος παίρνει σύνταξη 550 ευρώ, από τα οποία τα 150 ευρώ δαπανώνται στα φάρμακα. Γράφει χαρακτηριστικά, πως πρέπει ο εν λόγω συνταξιούχος να κάνει την επιλογή ανάμεσα σε ένα λίτρο γάλα (1,5 Ευρώ) και στην καταβολή της αναλογίας του για την συνταγή των φαρμάκων, διότι δεν μπορεί να τα καλύψει και τα δύο.

Ακολουθεί ο Ισπανός Μανουέλ Χ. -μακροχρόνια άνεργος- που δεν δικαιούται πλέον επίδομα και ζει σε νοικιασμένο σπίτι. Τροφή και ρούχα εξασφαλίζει από ΜΚΟ.

Υπάρχουν επίσης ο Ρομπέρτο και η Μαριλίσα Μαδέρα από τον Ισημερινό, οι οποίοι έχασαν το διαμέρισμα που είχαν αγοράσει στη Μαδρίτη. Με τέσσερα παιδιά και ένα χρέος 100.000 ευρώ, αδυνατούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Πρόκειται για μερικά ενδεικτικά παραδείγματα των νεόπτωχων: άλλοτε ήταν η μεσαία τάξη της Ευρώπης, άνθρωποι που πρέπει να διαλέξουν αν θα φάνε ή θα πληρώσουν το δάνειό τους.

Σύμφωνα με την ΕΕ, το 2009 υπήρχαν στις 27 χώρες 115 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (23,1% του πληθυσμού).

Επιπλέον 100 με 150 εκατομμύρια Ευρωπαίοι κινδυνεύουν επίσης, καθώς δύο μήνες ανεργίας και ένα δάνειο που δεν μπορεί να πληρωθεί μπορούν να βυθίσουν οποιονδήποτε στα χρέη και τον αποκλεισμό.

Το 2007, πριν ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονταν 85 εκατομμύρια άνθρωποι (17% του πληθυσμού). Στην κατάλογο περιλαμβάνονται χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία, η Γερμανία και η Αυστρία.

Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στη Βρετανία, όπου η φτώχεια των παιδιών είναι τόσο μεγάλη, ώστε η χώρα κατατάσσεται 22η μεταξύ των 27, σύμφωνα με στοιχεία του Ιδρύματος John Rowntree.

Το Λονδίνο είναι η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό ανηλίκων κάτω από το όριο της φτώχειας στη Βρετανία.

«Σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή η Ιταλία, δεν έχει αυξηθεί τόσο η έκταση της φτώχειας όσο η δριμύτητά της και η συγκέντρωσή της σε συγκεκριμένες ομάδες» επισημαίνει ο κοινωνιολόγος Πολ Μαρί-Κλόσε.

«Από την κρίση έχουν πληγεί ιδιαίτερα οι νέοι. Στην Ισλανδία το φαινόμενο είναι δραματικό».

Τα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας διαφέρουν πολύ από χώρα σε χώρα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στη Βουλγαρία (46,2%) και στη Ρουμανία (43,1%) τα ποσοστά της φτώχειας είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Στο άλλο άκρο βρίσκονται η Τσεχία (14%), η Ολλανδία (15,1%) και η Σουηδία (15,9%).

Η ειρωνεία του πράγματος: το  2010 ήταν το Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο «έκλεινε» η Στρατηγική της Λισαβόνας: πρέπει να δοθεί ένα τελειωτικό χτύπημα εν όψει και της νέας Στρατηγικής με ορίζοντα το 2020.

Όμως η κρίση διέλυσε τις καλές προθέσεις. Και ο βασικός στόχος της Στρατηγικής 2020, να περιοριστεί αυτή τη δεκαετία ο αριθμός των φτωχών σε 20 εκατομμύρια μοιάζει πλέον με κενό γράμμα…

.

Σχόλιο:

.

Όταν καταφέρουμε εμείς οι Έλληνες να αντιληφθούμε ότι αποτελούμε μέρος ενός πιο ευρύτερου πλαισίου, ίσως τότε να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με πιο πρακτικά πράγματα από το να μεμψιμοιρούμε για τους κακούς ευρωπαίους, τους  διεφθαρμένους πολιτικούς μας, και την κακομοιριά του τόπου μας. Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι συμπτώματα μιας γενικευμένης κατάστασης, η οποία ή είναι αποτέλεσμα αποτυχίας του Συστήματος (το πιο πιθανό) ή αποτελούν μέτρα σχεδίων ολοκληρωτισμού.

.

Για το τελευταίο γίνεται βέβαια πολύς λόγος, αλλά προσωπικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως μάλλον υπερεκτιμάμε τις ικανότητες του Συστήματος να ελέγχει τα πράγματα. Το πιο πιθανό είναι, πως αντί να προηγείται των γεγονότων μάλλον ακολουθεί… Κάνει προσαρμογές δηλαδή και αλλάζει συνεχώς τα σχέδια προσπαθώντας ταυτόχρονα να θολώσει τα νερά μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ, ώστε να μη αντιλαμβάνεται ο κόσμος το χάος το οποίο στην πραγματικότητα επικρατεί. Δημιουργεί δηλαδή ένα τεχνητό χάος παραπληροφόρησης, για να μη μπορεί ο απλός κόσμος να αντιδράσει, να ξεσηκωθεί, όπως θα ήταν φυσικό αν αποδεικνυόταν ότι έχουν χάσει στην πραγματικότητα τον έλεγχο.

.

Το τεχνητό αυτό χάος τους βολεύει, διότι τους δίνει έτσι τη δυνατότητα να ανασυνταχθούν.

.

Όλα δείχνουν, πως μέχρι στιγμής τα έχουν καταφέρει, διότι ο κόσμος εξακολουθεί να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, χάρη των πολιτικών/μαριονέτες, των ΜΜΕ, αλλά και των κληρικών ακόμη, διότι αποδεικνύεται πως και αυτοί είναι στο …κόλπο.  Στο «κόλπο» της αποκοίμισης της λαϊκής μάζας, διότι γνωρίζουν, πως αν αυτή η λαϊκή μάζα ξυπνήσει θα τους πάρει όλους …παραμάζωμα.  

.

***

Ο αγώνας δρόμου για την παγκόσμια κυριαρχία φτάνει στο αποκορύφωμά του!

Τα γεγονότα έρχονται να ανατρέψουν την εικονική πραγματικότητα.

Όσοι πιστεύουν πως η Γερμανίδα Καγκελάριος καθώς και ο «πολύς» κύριος  Schäuble, εξυπηρετούν καθαρά γερμανικά συμφέροντα, είναι γελασμένοι. Για τα συγκεκριμένα άτομα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε, πως δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από απλά υποχείρια της ΝΤΠ και πως η «περίεργη» στάση τους είναι προσχεδιασμένη, για να οδηγήσει σε έναν στόχο: την απαξίωση των εθνικών συνόρων και την κατάργηση των εθνών/κρατών. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα και να δεσμευτούν μόνιμα όλα τα κράτη/μέλη της Ε.Ε. προτού εμφανιστούν οι διεκδικητές των δικαιωμάτων του Γερμανικού Ράιχ (βλέπε εδώ), οι οποίοι δρουν προς στιγμή ακόμα παρασκηνιακά.

Η οικονομική κρίση, η οποία έχει αγγίξει μοιραία και τους πειθαρχημένους Γερμανούς -όσο και να προσπαθούν αυτό να το καλύψουν με την φούσκα της δήθεν ανάπτυξης- έχει κάνει τον γερμανικό λαό να «ψάχνεται» και αυτό είναι για την ΝΤΠ πολύ επικίνδυνο, διότι δεν είναι δύσκολο να ανακαλυφτεί η απάτη του εικονικού (και στην ουσία ανύπαρκτου) Γερμανικού κράτους (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία). Μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει στο μεταξύ ξυπνήσει, πράγμα το οποίο επιβάλει άμεση αντίδραση από αυτούς οι οποίοι θέλουν να τους κρατούν σε «χειμερία νάρκη». Δεν είναι λίγοι αυτοί στη Γερμανία που ζητούν σήμερα έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή στο Μάρκο, αυτό προσπαθούν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ να το αποσιωπήσουν, αλλά το internet είναι ακόμα ανεξέλεγκτο και κοντεύει να τους χαλάσει την δουλειά, γι αυτό βιάζονται επίσης να περάσουν δια της πλαγίας οδού το περιβόητο ACTA.

Σχετικά τώρα με την Ελλάδα, ο στόχος είναι να λειτουργήσει ως «μοντέλο εθελούσιας παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας», για να υπάρξει έτσι ένα προηγούμενο, το οποίο θα εφαρμοστεί έτσι και σε όλα τα υπόλοιπα κράτη/μέλη. Μια ομοσπονδοποίηση δηλαδή, σύμφωνα με το μοντέλο της Ομοσπονδιακής Γερμανίας (βλέπε εδώ).

Αυτό εξηγεί και το πολύ άκομψο παιχνίδι που παίχτηκε από τον άλλο φανατικό νεοταξίτη, τον πρώην πρωθυπουργό ΓΑΠ και την φουτουριστική ομάδα του, που φρόντισαν με τον πλέον άγαρμπο τρόπο να ισοπεδώσουν την χώρα μας και να την οδηγήσουν με συνοπτικές διαδικασίες στην αγκαλιά των αφεντικών τους. Ο μόνος τρόπος για να πετύχουν αυτόν τον στόχο, την εθελούσια παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, ήταν μόνο ένας: Η πλήρης οικονομική κατάρρευση. Μια μέθοδος τόσο αποτελεσματική, όσο ήταν σε άλλες εποχές η πολιορκία.

Τι σημαίνει άρα αυτό;

Σημαίνει απλά, ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου.

Το ερώτημα όμως είναι: Ποιος έχει κηρύξει αυτόν τον Πόλεμο;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Το πόλεμο κήρυξαν, αυτοί που επιδιώκουν να διασφαλίσουν τον παγκόσμιο έλεγχο. Οι ενορχηστρωτές της Νέα Τάξης Πραγμάτων.

Τα πράγματα έχουν κάπως περιπλεχθεί όμως, λόγω της Γερμανίας, διότι η προπαγάνδα των τελευταίων χρόνων έχει καταφέρει να περάσει το μήνυμα της δήθεν αναβίωσης ενός 4^ου Ράιχ, παρουσιάζοντας την Ομοσπονδιακή Γερμανία, ως τον «κακό» της παρέας. Αυτό αποδεικνύεται όμως ως μέρος του σχεδίου, διότι αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως Γερμανία, είναι στην πραγματικότητα ΜΙΑ ΑΠΑΤΉ. Είναι ακριβώς αυτό το οποίο επιδιώκουν να κάνουν με όλη την Ευρώπη: Μια συνομοσπονδία κρατών, με κράτη αποκομμένα από το παρελθόν τους, χωρίς εθνικά  σύνορα, για αυτό εμφανίζουν αυτό το γερμανικό μόρφωμα ως το πλέον ισχυρό, διότι επιδιώκουν να την παρουσιάσουν -παρά τον αρνητικό τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται- ως ιδανικό πρότυπο ευημερίας. Αυτό είναι ένα πρώτο σκαλοπάτι προς την τελική Παγκόσμια Διακυβέρνηση.

Ποιόν εξυπηρετεί όμως αυτό;

Εξυπηρετεί πρώτα το Διεθνές Κεφάλαιο (τις Τράπεζες) και αμέσως μετά τους συνοδοιπόρους τους που είναι ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλιστικός συνασπισμός.

Το άλλο ερώτημα που προκύπτει, είναι: Ποιους φοβούνται;

Φοβούνται την συσπείρωση του εχθρού, που είναι, αυτό που λέω εγώ «συνασπισμό της αρκούδας». Δηλαδή την αναβίωση του Γερμανικού Ράιχ (που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το Γ’ Ράιχ ή το Σιωνιστικό μόρφωμα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας) , που ετοιμάζεται παρασκηνιακά για την τελική επίθεση και που έχει στο μεταξύ πάρει με το μέρος του την ομάδα κρατών που είναι γνωστά ως BRIC. Αυτός είναι ο εχθρός, και είναι όχι μόνο τρομερός αλλά και ανήλεος. Και το κυριότερο είναι, πως εξαιτίας της ασύστολης κατάχρησης εξουσίας, στην οποία επιδόθηκε η αυτοκρατορία όλα αυτά τα χρόνια που μονοπώλησε την παγκόσμια κυριαρχία μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, έχει ο συνασπισμός αυτός τώρα και το ηθικό πλεονέκτημα, γι αυτό πρόκειται σύντομα να εμφανιστεί ως ο «απελευθερωτής των σκλάβων», ως ο νέος Σπάρτακος!

Αυτά είναι κάποια από τα γεγονότα που «παίζονται» στο παρασκήνιο και δεν αποτελούν δικές μου «ανακαλύψεις», αλλά είναι πράγματα γνωστά σε όλους αυτούς που τολμούν να κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα.

Συμβαίνει όμως -ακόμα και μέσα στους χώρους του διαδικτύου- να υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έχουν «κουμπώσει» με τα συμφέροντα κάποιων επιτήδειων, οι οποίοι ελπίζουν να επωφεληθούν από τις εξελίξεις και να καταφέρουν να αρπάξουν κάποιο κομμάτι από την «πίτα» της εξουσίας. Αυτοί είναι οι χειρότεροι στον χώρο της παραπληροφόρησης, διότι έχουν απόλυτη άγνοια σε ότι αφορά τα γεγονότα, και χωρίς να ξέρουν στην πραγματικότητα τι κάνουν, διασπείρουν παραπλανητικές πληροφορίες και είναι και οι ποιο φλογεροί πολέμιοι της αλήθειας. Αυτό κάνει την έρευνα του αντικειμενικού ερευνητή ακόμα ποιο δύσκολη και κρατά τους επιφανειακούς «περιηγητές», που είναι δυστυχώς οι περισσότεροι, στο σκοτάδι.

Έτσι γινόταν πάντα και έτσι γίνεται και σήμερα…

Γι αυτό τα γεγονότα θα έρθουν αιφνιδιαστικά και θα πιάσουν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου στον …ύπνο.

Το τελικό ερώτημα που εύλογα τίθεται όμως τώρα, είναι: Υπάρχει διέξοδος;

Η απάντηση είναι: Ναι! Πάντα υπάρχει διέξοδος…

Το ζήτημα είναι, όμως, αν είμαστε αρκετά θαρραλέοι και άγρυπνοι ώστε να την εντοπίσουμε και να την ακολουθήσουμε.

***

Οι εξελίξεις στην Ε.Ε. και η επιστροφή του Γερμανικού (όχι 4ου) Ράιχ!

Κάποιες αλήθειες για …γερά νεύρα.

Ο γερμανικός λαός πληροφορείται εδώ και καιρό πως η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν αποτελεί ένα κυρίαρχο κράτος, παρά μόνο έναν διαχειριστικό γραφειοκρατικό οργανισμό. Το γερμανικό κυρίαρχο κράτος, με βάση το διεθνές δίκαιο, εξακολουθεί να είναι το Γερμανικό Ράιχ (δεν πρέπει να συγχέεται με  το 3^ο Ράιχ), το οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται σε πόλεμο με τις Συμμαχικές δυνάμεις. Το Γερμανικό Ράιχ (Deutsches Reich), ως κυρίαρχο κράτος, δεν συνθηκολόγησε ποτέ.

Μετά  την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος αυτόματα είχε επανέλθει σε ισχύ η κρατική υπόσταση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στα προ του πολέμου εδαφικά της όρια (1937), όπως και το νόμιμο αυτής Σύνταγμα. Η παράδοση της ηττημένης χώρας, η οποία έπρεπε κανονικά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο να γίνει από νόμιμα εκλεγμένο αρχηγό του κράτους και ο οποίος, στο μεταξύ, δεν υπήρχε πλέον, πραγματοποιήθηκε αναγκαστικά από τους αρχηγούς των τριών Σωμάτων: Στρατού, Αεροπορίας και Ναυτικού (Friedburg, Keitel και Strumpf), οι οποίοι είναι αυτοί που υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση του στρατού και όχι του νόμιμα υπάρχοντος κράτους, το οποίο όπως είπαμε είχε επανέλθει σε ισχύ. Στις 8 Μαΐου 1945 διαλύθηκαν και παραδόθηκαν οι στρατιωτικές δυνάμεις. Δεν μπορούσε κατά το Διεθνές Δίκαιο να διαλυθεί ή να παραδοθεί το κράτος της Γερμανίας, του Deutsches Reich δηλαδή, που είναι το νόμιμο κράτος, με ολόκληρη την εδαφική του επικράτεια και μάλιστα αυτή του 1933/37, πάνω στο οποίο έγινε η “μοιρασιά” και το οποίο τέθηκε υπό την κατοχή των συμμαχικών – νικητριών στρατιωτικών Δυνάμεων, με κύρια νικήτρια τις Η.Π.Α. (SHAEF – Gesetz Nr.52, Art.1), (Deutschlandvertrag, BGBL, 1955 II S.301), γεγονός που έχει και επισήμως αναγνωρισθεί από ένα μεγάλο αριθμό κρατών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Ότι δηλαδή οι Η.Π.Α. είναι η κύρια νικήτρια και κατοχική Δύναμη της Γερμανίας μετά την ήττα της στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όσο και αν ξαφνιάσει η ανωτέρω δήλωση ορισμένους, αυτή είναι η αλήθεια. Μια αλήθεια όμως, η οποία δεν αφορά μόνο τους Γερμανούς, ως λαό, αλλά όλο τον σύγχρονο κόσμο. Αυτό συμβαίνει, διότι το τέλος του 2^ου ΠΠ, δεν έφερε στην πραγματικότητα την ειρήνη, αλλά οδήγησε μάλλον αυτούς που επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία, στην ίδρυση ενός οργανισμού, του ΟΗΕ, ο οποίος θα έπρεπε να συγκεντρώσει επάνω του όλες τις μορφές εξουσίας,  αναλαμβάνοντας έτσι τον ρόλο μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης (βλέπε εδώ).

Αυτός ήταν ο μεταπολεμικός στόχος, και η επίτευξη αυτού του στόχου απαιτούσε, όπως είναι φυσικό, μέτρα ασφαλείας. Ένα από τα ποιο σοβαρά μέτρα ασφαλείας ήταν και ο περιορισμός των ανεξέλεγκτων ιμπεριαλιστικών ορέξεων της Γερμανίας. Μιας Γερμανίας, η οποία δυο φορές κατάφερε να ξεφύγει από τον έλεγχο και να προκαλέσει μεγάλες ανατροπές στα σχέδια της αυτοκρατορίας. Αυτή η γερμανική νοοτροπία λοιπόν έπρεπε να τεθεί υπό έλεγχο και γι αυτό ιδρύθηκε ακριβώς αυτός ο οργανισμός, όπως αυτό είναι καταγραμμένο στον καταστατικό χάρτη των ΗΕ (βλέπε εδώ, γερμανικά).

Στο εσωτερικό της Γερμανίας αυτά είναι γνωστά πράγματα, όπως και το γεγονός πως η Ε.Ε. ιδρύθηκε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία κάποιων δυναμικών  παραγόντων αυτού του «γερμανικού μορφώματος», της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, και με αυτό το «κόκαλο» να κρατήσει υπό έλεγχο την ακόρεστη ορμή του «αρπακτικού».

Όλα δείχνουν όμως σήμερα, πως η αυτοκρατορία δεν πρέπει να τα έχει καταφέρει και τόσο καλά, διότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως το Deutsches Reich αναβιώνει παρασκηνιακά, και αυτό φαίνεται να έχει τρομοκρατήσει ορισμένους.

Υπάρχουν επίσης σοβαρές ενδείξεις, που φανερώνουν, πως η χώρα μας παίζει τον ρόλο διελκυστίνδας σε αυτές τις εξελίξεις, πράγμα το οποίο σημαίνει δύσκολες συνθήκες για τον λαό μας.

Στο μέσω αυτών των αντίπαλων δυνάμεων, που έχουν ως στόχο την παγκόσμια κυριαρχία, βρίσκονται οι λεγόμενες «αγορές», οι κερδοσκόποι, οι οποίοι επιχειρούν να ελέγξουν –όπως έκαναν πάντοτε- τις εξελίξεις, και αυτό έχει προκαλέσει αυτήν την διεθνή οικονομική κρίση που όλοι βιώνουμε.

Τα ερωτήματα που περιμένουμε να απαντηθούν σύντομα, είναι:

• Θα καταφέρει το Deutsches Reich (με συμμάχους τα μέλη του συνασπισμού της BRIC) να ξανασταθεί στα πόδια του ως εθνική οντότητα;
• Θα οδηγήσει αυτή η αντιπαλότητα σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;
• Ποιος θα είναι ο ρόλος του ΟΗΕ στις εξελίξεις;
• Τι σηματοδοτεί η βιασύνη των μεγάλων θρησκευτικών οντοτήτων να ταχθούν υπέρ της διεύρυνσης των εξουσιών του ΟΗΕ;
• Με ποια πλευρά θα ταχθεί τελικά η χώρα μας; Θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο πλευρό των Συμμαχικών δυνάμεων ή μήπως θα υποκύψει στην πίεση (βλέπε εδώ) και θα αυτομολήσει στο αντίπαλο στρατόπεδο όπως έκανε ο Θεμιστοκλής μετά τον εξοστρακισμό του;

Όποια και αν είναι η εξέλιξη, ένα είναι το γεγονός, κατά την δική μου προσωπική εκτίμηση, πως ζούμε το τέλος -όχι του κόσμου, αλλά- της Ιστορίας!!!

(…συνεχίζεται)

Σχετικό άρθρο:

.

Unsere Nation ist in Gefahr! Deutschland liegt im Sterben! 

(μετ. «Το έθνος μας βρίσκεται σε κίνδυνο! Η Γερμανία πεθαίνει!»)

***