Alkimos archive

…ας πούμε επιτέλους αλήθειες!

Γερμανός ιστορικός «χρεώνει» το ελληνικό πρόβλημα στον Όθωνα!

Αποτέλεσε η βασιλεία του Όθωνα την απαρχή της σημερινής κακοδαιμονίας των Ελλήνων;

Ο ιστορικός και δημοσιογράφος Joachim Käppner, από τα κορυφαία στελέχη της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο, με το οποίο ανατρέχει στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μοίρα θα ήταν ευνοϊκότερη, αν δεν είχε βρει πρόωρο θάνατο ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και αν δεν είχε ανέβει στο νεοσύστατο θρόνο ο Όθων των Βίτελσμπαχ από το Μόναχο!

«Η δημοσιονομική κρίση» , σημειώνει, «και μάλιστα όλα σχεδόν τα δομικά σφάλματα του ελληνικού κράτους σήμερα ανάγονται στη βασιλεία του Όθωνα.» Και ο Joachim Käppner εξηγείται. Ο οίκος των Βίτελσμπαχ που βρισκόταν στον θρόνο της Βαυαρίας, δηλαδή μιας ήσυχης και μέτριας γερμανικής δύναμης εκείνης της εποχής, έρρεπε σε υψιπετείς φιλοδοξίες και υποτίμηση των αντικειμενικών δυνατοτήτων. Έτσι και ο νεαρός Όθων ονειρευόταν τον εαυτό του αυτοκράτορα του Βυζαντίου με έδρα στο Βόσπορο (βλέπε εδώ), μια εντελώς μετέωρη φαντασίωση που αργότερα υπό τη μορφή της Μεγάλης ιδέας είχε για την Ελλάδα τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος.

Το 1833 ο Όθων βρήκε στον ελληνικό κορβανά 60 όλες κι όλες βρετανικές λίρες, αλλά τα χρέη έφθαναν τις 80.000 λίρες. Και όμως, ο Όθων έστησε μια δημόσια διοίκηση με χιλιάδες υπαλλήλους, που κανένας δεν χρειαζόταν, μια τακτική δημιουργίας οπαδών δηλαδή, αλλά ταυτόχρονα και χρεών, που κληροδότησε στους μεταγενεστέρους και που αναδείχθηκε σε μάστιγα της Ελλάδας, ως τις μέρες μας. Και τέλος, αν και φιλέλληνας, ο Όθων μόνο για δημοκρατία δεν ήθελε να ακούσει και αναγκάστηκε τρίζοντας τα δόντια να δεχθεί τη συνταγματική μοναρχία με αποτέλεσμα οι υπήκοοί του να εκλαμβάνουν τους Βαυαρούς ως ξένη δύναμη και όχι ως τη δική τους κυβέρνηση.

Εννοείται ότι ούτε λόγος να γίνεται για καταβολή φόρων σε μια ξένη δύναμη, κι ας ήταν καλύτερη από τους Οθωμανούς. Αυτά γράφει χονδρικά ο Joachim Käppner για τη βαυαροκρατία στην Ελλάδα και τα γράφει σε μια εφημερίδα που κυκλοφορεί στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, το Μόναχο.

Αναδρομές και διαλογισμοί για ιστορικές ευθύνες και των Γερμανών στο σημερινό ελληνικό δράμα.

Deutsche welle
Σχόλιο:
.
Ήμουν βέβαιος πως αργά ή γρήγορα θα ακουγόταν και η άποψη των υγειά σκεπτόμενων Γερμανών, αν και πιστεύω ότι ακόμη δεν έχουμε δει και δεν έχουμε ακούσει σχεδόν τίποτα απ’ αυτήν την κατεύθυνση. Είμαι βέβαιος πως θα ακολουθήσουν κι άλλα, διότι η ευθύνη των Γερμανών για την ελληνική κατάντια είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτό βέβαια δεν μας «καθαρίζει» από τις δικές μας ευθύνες, ως λαό. Καλή όμως η αυτοκριτική αλλά και η αλήθεια πρέπει να λέγεται.
.
Αυτό που περιμένω να αποκαλυφτεί ακόμα, είναι και η ευθύνη του θρησκευτικού κλήρου σε όλο αυτό το «πανηγύρι», διότι και αυτοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Το αντίθετο μάλιστα. Πάντα ήταν με το μέρος του ισχυρού… Είτε αυτός λεγόταν «Σουλεϊμάν πασάς» είτε «Όθωνας», είτε ακόμη και …Χίτλερ (βλέπε εδώ).
.
Έχουν καταφέρει έντεχνα όμως να περάσουν στην συνείδηση του λαού ως δήθεν «εκπρόσωποι του Θεού», ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς μόνο τα συμφέροντα του Θεού δεν εξυπηρετούν. Ας όψεται όμως το «θρησκευτικό συναίσθημα» του λαού που τους κρατάει ακόμη στη θέση τους, αλλιώς θα είχε ήδη αποκαλυφτεί ο διπλός τους ρόλος. Σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους «συναδέλφους» τους στο Βατικανό ή οπουδήποτε αλλού.
.
Βρισκόμαστε όμως σε καιρό ανακατατάξεων και λογικά τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει ακόμη «κάτω από το χαλί», κι αυτό, διότι όπως πάμε, ούτε τα χαλιά δεν θα μας αφήσουν…
.
Κανείς δεν αμφισβητεί βέβαια την ακεραιότητα κάποιων επαρχιακών ιερέων, οι οποίοι με πραγματικό θρησκευτικό ζήλο προσπαθούν να κάνουν αυτό που τους επιβάλει η συνείδησή τους. Πόσοι είναι όμως αυτοί πραγματικά σήμερα;

***

21/10/2011 - Posted by | Politic | , , , , , , , ,

8 Σχόλια »

  1. Δεν θα συμφωνήσω με την γνώμη του δημοσιογράφου αλλά ούτε και του σχολιαστή. Το γεγονός ότι το «στήσιμο» του νεοσύστατου, τότε, ελληνικού κράτους έγινε εξ αρχής πάνω σε βάσεις στρεβλές είναι γεγονός αναμφισβήτητο αλλά το να χρεώνουμε στον «Έλληνα» Όθωνα την επιδίωξη δημιουργίας οπαδών λες και ήταν κοινός πολιτικάντης δεν το θεωρώ σοβαρό. Δεν θεωρώ επίσης σοβαρό να χρεώνουμε στο σύνολο του κλήρου ευθύνες και υποταγή στον εκάστοτε ισχυρό. Φωτεινό παράδειγμα ο Δαμασκηνός. Αλλά και για το Άγιο Όρος έχω ενστάσεις. Ο Χίτλερ εξ αρχής έθεσε το Άγιο Όρος υπό την προστασία του απαγορεύοντας και την επίσκεψη, έστω, Βούλγαρου στο Περιβόλι της Παναγίας και μάλιστα ήταν αυτός που προφύλαξε τους θησαυρούς του. Επισκέφθηκα το Άγιο Όρος σε εποχή που οι ηγούμενοί του είχαν ζήσει την κατοχή, είχαν πολεμήσει κατά των Γερμανών είχαν κάνει αντίσταση είτε με τον ΕΔΕΣ, είτε με τον ΕΛΑΣ αλλά όλοι τους ήταν κάθετοι. «Μη Χίτλερ, το Άγιο Όρος δεν θα υπήρχε σήμερα και οι θησαυροί του θα κοσμούσαν διάφορες ιδιωτικές συλλογές και μουσεία του εξωτερικού». Για το «Ήπειρος,η Πατρίδα μας»…Οδυσσεύς

    Σχόλιο από «Ήπειρος, η πατρίδα μας» | 22/10/2011 | Απάντηση

    • Ως φαίνεται φίλε μου δεν διάβασες το σχόλιο μέχρι τέλους, προφανώς παρασυρόμενος από υπερβάλλοντα ζήλο για την υπεράσπιση «ιερών και οσίων». Αν και κατανοώ την ευαισθησία που μπορεί να έχουν κάποιοι σε ό,τι σχετίζεται με την θρησκευτική τους πίστη, εντούτοις δεν θα δεχτώ να κλείσω τα αυτιά, τα μάτια και το στόμα μου, σε ό,τι αφορά τα κακώς κείμενα. Ο ίδιος ο αρχηγός της χριστιανοσύνης εξάλλου έδωσε το παράδειγμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
      Κάποιοι ξεχνούν, πως η ρίζα της χριστιανοσύνης είναι το ιουδαϊκό σύστημα και πως και ο ίδιος ο Χριστός γεννήθηκε έζησε και θανατώθηκε μέσα σε αυτό. Τον καιρό εκείνο τα «ιερά και τα όσια» σχετίζονταν αποκλειστικά με ό,τι αφορούσε τον Ιουδαϊσμό. Ακόμη και μετά τον θάνατο του Ιησού, η ιεραποστολική δραστηριότητα των πρώτων Χριστιανών στράφηκε αποκλειστικά προς τους Ιουδαίους. Μόνο ο πρώην Φαρισαίος και μεταστραφής διώκτης, ο Απόστολος Παύλος, ήταν αυτός που πήρε τον διορισμό να κηρύξει στα Έθνη, στους αποκαλούμενους Εθνικούς, στους οποίους συγκαταλέγονταν φυσικά και οι Έλληνες.
      Από τα ευαγγέλια μαθαίνουμε, πως ο Ιησούς δεν δίσταζε να αποκαλύψει τον διπλό ρόλο των προκαθήμενων του ιερατικού κατεστημένου, κάτι το οποίο σίγουρα θα είχε κλονίσει κάποιες «ευαίσθητες» συνειδήσεις μεταξύ των τότε πιστών, και αυτή η σταθερή στάση του ήταν που τον οδήγησε τελικά στο «ξύλο του μαρτυρίου». Λέγεται, πως όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους, το 70 μΧ, ο αριθμός του πληθυσμού μέσα στην πόλη της Ιερουσαλήμ ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο. Πόσοι από αυτούς είχαν πάει με το μέρος του Ιησού, του αναμενόμενου Μεσσία; Αυτό που γνωρίζουμε είναι, πως ο αριθμός των πιστών που ήταν παρόντες στην Πεντηκοστή (πενήντα ημέρες δηλαδή μετά την ανάσταση του Ιησού) ήταν μόλις 120 άτομα (αργότερα προστέθηκαν στον αριθμό αυτό περίπου πέντε χιλιάδες).
      Που ήταν οι άλλοι; Μόνο αυτοί είχαν δει τα θαύματα του Ιησού; Μόνο αυτοί είχαν καταλάβει ποιος ήταν ο Μεσσίας; Τι συνέβη με τους υπόλοιπους;
      Μια προσεκτική εξέταση του ιστορικού υπομνήματος θα δείξει, πως οι υπόλοιποι είχαν μείνει πιστοί στα πατροπαράδοτα «ιερά και όσια», καθώς και στο έθνος τους (έθνος=εθνικός), ενώ ο κλήρος τους υποκινούσε τότε να φωνάζουν, στην παρουσίαση του Ιησού ενώπιον του Πιλάτου: «Ουκ έχομεν βασιλέα εΐ μη Καίσαρα» (βλέπε … «Όθωνα» ή «Σουλεϊμάν Πασά» ή «Χίτλερ» ή «ΟΗΕ» κ.λ.π., κ.λ.π.) και ο νοών… νοείτω!

      Σχόλιο από Alkimos | 22/10/2011 | Απάντηση

    • Με τα προηγούμενα θέλησα να τονίσω, πως θα πρέπει κάποιος να είναι σε θέση να ξεχωρίσει την θρησκευτική πίστη από την εθνική αφοσίωση. Ο λεγόμενος κλήρος υποτίθεται ότι κινείται μέσα στα πλαίσια που αφορούν την θρησκευτική πίστη, και η θρησκευτική πίστη είναι οικουμενική, δεν περιορίζεται μέσα σε εθνικά πλαίσια. Η Χριστιανική θρησκεία δεν περιλαμβάνει άρα εθνικούς φραγμούς, αντίθετα μάλιστα, τους καταργεί. Και σε αυτό βασίζεται η στάση του κλήρου, ο οποίος υποτάσσεται με καθαρή θρησκευτική συνείδηση στον εκάστοτε ισχυρό, διότι άλλο είναι η οικουμενική θρησκευτική συνείδηση και άλλο η εθνική. Το ερώτημα όμως είναι: Πόσο ειλικρινείς είναι αυτοί απέναντι στο ποίμνιο; Διότι όταν οι πιστοί πάνε και καταβάλουν τον οβολών τους ή μεταβιβάζουν τις περιουσίες τους, το έχουν αυτό υπόψη; Ότι δεν δεσμεύετε δηλαδή η Εκκλησία από εθνική συνείδηση σε ότι αφορά την διαχείριση της περιουσίας που κατέχει; Συνειδητοποιεί ο πιστός, πως η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει εθνικά σύνορα και πως λογικά θα έπρεπε να υπάρχει χωρισμός Εκκλησίας Κράτους, διότι το αντίθετο είναι παράλογο;

      Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι άρα φίλε μου, πως η «υπόθεση εκκλησία» είναι ένας φάκελος που πρέπει κάποτε να ανοίξει, διότι περιλαμβάνει πολλά σκοτεινά σημεία, που δεν είναι άσχετα με τα όσα συμβαίνουν σήμερα στον τόπο μας.

      Σχόλιο από Alkimos | 22/10/2011 | Απάντηση

  2. Γερμανός ιστορικός «χρεώνει» το ελληνικό πρόβλημα στον Όθωνα!

    Πίνγκμπακ από Περιπλανώμενος | 22/10/2011 | Απάντηση

  3. Αγαπητέ Άλκιμε καλησπέρα. Εγώ δεν αναφέρθηκα σε θρησκεία αλλά σε πρόσωπα και καταστάσεις. Επειδή, διαβάζοντας τις ενστάσεις σου, βλέπω σε σένα τον εαυτό μου προ πολλών-πολλών ετών σε ρωτώ. Έχεις κάτι να προσάψεις στον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό; Έχεις σε κάτι να κατηγορήσεις τους μοναχούς του Αγ. Όρους που ζήτησαν την προστασία του Χίτλερ φοβούμενοι τους σχισματικούς Βούλγαρους . Αν διαβάσεις κείμενά μου αλλά και σχόλια σε άλλα μπλογκς θα δεις ότι θεωρώ τον Χριστιανισμό ένα βήμα, τουλάχιστον, μπροστά από τον Ιουδαϊσμό γιατί είχε την επίδραση του Ελληνικού Ιδεώδους όπως επίσης θα δεις, ότι δεν παύω να τα βάζω με τα πρόσωπα που εγώ θεωρώ κατώτερα των περιστάσεων (πχ http://www.epirus-our-homeland.com/2010/10/blog-post_4693.html) και μάλιστα να τους τα κοινοποιώ. Ναι πιστεύω ότι ο άνθρωπος «δημιουργεί τον θεό του» και πράγματι ο Ιησούς διαφέρει πολύ από τον βάρβαρο Ιεχωβά, αντάξιο θεό βάρβαρου λαού χωρίς ίχνος πολιτισμού τότε και τώρα. Όσο για την περιουσία της Εκκλησίας να ξέρεις ότι συνειδητά οι Έλληνες παραχωρούσαν σ’ αυτήν την δική τους γιατί αν την άφηναν στους δήμους θα έπεφτε στα χέρια των Τούρκων κατακτητών (οι δήμοι ήταν όργανα της Τουρκίας) αλλά και μετά την απελευθέρωση, σε ποιους δημάρχους να εμπιστευτείς μια περιουσία; Δικαίωμά σου να θέλεις τον διαχωρισμό Κράτους κι Εκκλησίας και δικαίωμά μου να μην τον θέλω.

    Σχόλιο από «Ήπειρος, η πατρίδα μας» | 22/10/2011 | Απάντηση

    • Δεν έχω να προσάψω τίποτα εναντίον κανενός φίλε μου. Ο καθένας κρίνεται από τα έργα του. Το άρθρο, όπως θα παρατήρησες, αναφέρεται στην κακή αρχή που είχε το ελληνικό κράτος, καθώς βασίστηκε επάνω σε κάθε άλλο παρά δημοκρατικά ιδεώδη. Με μια απολυταρχική εξουσία με ουτοπικούς αλυτρωτικούς στόχους –αναβίωση του Βυζαντίου- και έναν τερατώδη κρατικό μηχανισμό, έβαλε ο Όθωνας ένα πολύ κακό θεμέλιο για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Μπορεί να ήταν καλύτερο από τους Οθωμανούς, αλλά δεν ήταν σίγουρα αυτό που είχαν οραματιστεί οι επαναστατημένοι Έλληνες. Πάνω σε αυτές τις βάσεις δυστυχώς ανοικοδομήθηκε και διατηρήθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, διότι δεν βρέθηκε κατόπιν κανείς αξιόλογος ηγέτης να το αλλάξει. Το αποτέλεσμα ήταν μάλιστα πολύ χειρότερο από το αρχικό «πρότυπο». Η αναφορά μου στον θρησκευτικό κλήρο έγινε μόνο, διότι κάτω από το φως της αλήθειας δεν μπορεί να υπάρξουν σκοτεινά σημεία, και το ιστορικό του θρησκευτικού κλήρου στην Ελλάδα δεν είναι απαλλαγμένο από σκιές. Φυσικά δεν παραβλέπω την ακεραιότητα ορισμένων μεμονωμένων ανθρώπων αλλά ξέρεις πως οι εξαιρέσεις είναι που κάνουν τον κανόνα. Οι όποιες φαεινές εξαιρέσεις είναι που κάνουν να διακριθούν ακριβώς τα κακώς κείμενα, και αυτά είναι πολλά και μέσα στις τάξεις του θρησκευτικού κλήρου στη χώρα μας.

      Αν θέλουμε να βγούμε από το αδιέξοδο πραγματικά, τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια κατάματα. Χωρίς συναισθηματικές αγκυλώσεις και προκαταλήψεις. Δεν μπορούμε να ρίξουμε φως μόνο σε μια πλευρά και να αφήσουμε να παραμένει σκοτεινή κάποια άλλη, διότι αυτό δεν θα μας βοηθήσει να έχουμε την εικόνα ολοκληρωμένη.

      Στον συσχετισμό που κάνεις αναφερόμενος στον Ιησού και στον Γιαχβέ, τον Θεό των Εβραίων –μη ξεχνάς ότι και ο Ιησούς ήταν Εβραίος- σου συστήνω να κάνεις μια ποιο λεπτομερή έρευνα, διότι θα διαπιστώσεις πως αυτόν τον Θεό τον αποκαλεί ο Ιησούς Πατέρα του, και δεν νομίζω να του …άρεσε ιδιαίτερα να τον αποκαλείς εσύ «βάρβαρο». Ο ίδιος είχε πει: «…Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι, διά να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Διότι εάν αγαπήσητε τους αγαπώντάς σας, ποίον μισθόν έχετε; και οι τελώναι δεν κάμνουσι το αυτό; και εάν ασπασθήτε τους αδελφούς σας μόνον, τι περισσότερον κάμνετε; και οι τελώναι δεν κάμνουσιν ούτως; εστέ λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.» (Ματθαίος 6:44-48)

      Και λίγο ποιο κάτω, στο 6:9-12, προχωρά και δίνει το πρότυπο της προσευχής, που είναι γνωστή ως «Κυριακή προσευχή» ή αλλιώς «Πάτερ ημών»…

      Σου θυμίζω επίσης, σαν κατακλείδα, πως στις δέκα εντολές του Σοφού Σόλωνα – αναφέρομαι στην Αρχαία Ελλάδα επειδή βλέπω ότι δεν είσαι αρκετά εξοικειωμένος με την Αγία Γραφή- η ενάτη εντολή έλεγε: «Θεούς Τίμα». Και είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ευσεβής. Δεν έβριζαν αυτό που δεν γνώριζαν… Πολύ δε περισσότερο τα Θεία!

      Σχόλιο από Alkimos | 22/10/2011 | Απάντηση

  4. Νομίζεις ότι με αποστόμωσες; Τον θεό μου εγώ τον φτιάχνω μόνος μου και τον βρίσκω μέσα μου. Ούτε δίπλα, ούτε μακρυά, ψηλά, δεξιά ή αριστερά και αφού τον βρίσκω μέσα μου οπωσδήποτε τον «δικό μου θεό» τον σέβομαι και τον τιμώ. . Είπα πιο πάνω ότι μου θυμίζρεις «εμένα στα νιάτα μου». Έκανα λάθος;. Δεν με θυμίζεις καθόλου. Παύω την συζήτηση πριν πάρει άσχημο δρόμο γιατί μάλλον δεν υπάρχει κοινό σημείο …..

    Σχόλιο από «Ήπειρος, η πατρίδα μας» | 23/10/2011 | Απάντηση

    • Η πρόθεσή μου δεν ήταν να σε αποστομώσω. Κάθε άλλο. Πιστεύω πως ο διάλογος ανάμεσα σε πολιτισμένους ανθρώπους δεν χρειάζεται να είναι αντιπαράθεση (δεν έχουμε εξάλλου να μοιράσουμε τίποτε μεταξύ μας) αλλά θα πρέπει κάπου να καταλήγει, και αν βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και στην λογική τότε μόνο θετικό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα για τους διαλεγόμενους, καθώς και για τους παραβρισκόμενους (αναγνώστες στην προκειμένη περίπτωση). Προσωπικά σε διαβεβαιώ πάντως ότι χάρηκα για την διαδικτυακή αυτή γνωριμία μας και ότι σέβομαι τις απόψεις σου έστω και αν δεν έχουμε κοινή ιδεολογική βάση.

      Σχόλιο από Alkimos | 23/10/2011 | Απάντηση


Σχολιάστε

« Προηγούμενη | Επόμενη »