Περιβαλλοντική ευαισθησία και πολιτισμός (Μέρος Γ’)

Οι κερδοσκόποι είναι αυτοί που μόλυναν σε τερατώδη μορφή τον πλανήτη και ένα είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν.

(Προηγούμενο)

Έχει παρατηρηθεί, ότι μετά την υποχώρηση του μπολσεβικισμού τη δεκαετία του 1990, η αμερικανική αυτοκρατορία έχει εφαρμόσει μια παραλλαγή της παγκόσμιας κατάκτησης, δηλαδή μια «παγκόσμια αυτοκρατορία», μέσω του καθαρού υλισμού. Αυτή η υλιστική αντίληψη του κόσμου σημαίνει ότι όλες οι αξίες έχουν αλλάξει ερμηνεία, όλες οι προηγούμενες έννοιες της αξίας έχουν καταργηθεί. Όλος ο κόσμος, δηλαδή όλοι οι άνθρωποι, οι ιδέες, η φύση και η ύλη, αποτελείται μόνο από «πράγματα» που δεν έχουν αξία αλλά τιμή. Όλα όσα έχουν μια τιμή είναι προς πώληση, επομένως αγοράζονται και πωλούνται.

Αυτό είχε ως συνέπεια, να βρεθεί στο στόχαστρο και αυτή η «ποιότητα της ζωής», ως έννοια. Η αυξημένη ευαισθητοποίηση των ανθρώπων, παγκόσμια, για την προστασία του φυσικού μας χώρου, έκανε τους υλιστικούς κοσμοκράτορες να εντοπίσουν ένα νέο «προϊόν» με αυξημένη ζήτηση, άρα αξία. Αυτό λέγεται: Περιβάλλον.

Ερμηνεύοντας την Τουρκική επιθετικότητα

Όταν οι πεινασμένοι λύκοι αλυχτούν…

Επαναφέρω σήμερα εδώ ένα παλαιότερο άρθρο, και το κάνω αυτό για δεύτερη φορά, για να δώσω έτσι την ευκαιρία στην «αναδυόμενη» γενιά να διακρίνει, ίσως, την υποκρισία της πολιτικής. Το κάνω αυτό γιατί έχω φτάσει να πιστεύω πως οι νέοι άνθρωποι σήμερα είναι πολύ ποιο σοβαροί και πολύ ποιο υπεύθυνοι από την δική μας γενιά που ζήσαμε ως νέοι την πολυτάραχη εποχή του /60 και του /70. Το κάνω για να βοηθήσω του νέους ανθρώπους που πρόσφατα έχουν αρχίσει να προβληματίζονται για αυτά που συμβαίνουν έξω από την μέχρι πρότινος καθημερινότητά τους, να διακρίνουν, πως οι παραδοξότητες του σήμερα δεν αποτελούν καινοτομία αλλά είναι συνέχεια του χθες.

Το άρθρο για το οποίο γίνεται λόγος είχε γραφτεί στις αρχές του 2009, δηλαδή πριν 10 περίπου χρόνια -πολύ πριν αρχίσει να εμφανίζεται το λεγόμενο «καθεστώς Ερντογάν»- και εξακολουθεί να είναι όμως και σήμερα επίκαιρο. Στην αναδημοσίευση, δύο χρόνια μετά,  έγραφα:

«Σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα… Τότε, στα πράγματα ήταν «η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος»: η Νέα Δημοκρατία… Το άλλο μέλος του διπολικού μηχανισμού που λυμαίνεται τη χώρα μας τα τελευταία 30-40 χρόνια, δηλαδή ο δικομματισμός. Τι έχει αλλάξει με το ΠΑΣΟΚ; Βελτιώθηκε η θέση της Ελλάδας γεωπολιτικά; Μειώθηκε η επιθετικότητα της «γείτονος»;  Σήμερα αναδημοσιεύω αυτό το άρθρο διότι είχα προσπαθήσει τότε να βοηθήσω ώστε να δούμε το ζήτημα από μια διαφορετική σκοπιά. Μέσα από αυτό το άρθρο βγαίνουν κάποιες προτάσεις, που αν είχαν από τότε εισακουστεί θα μιλούσαμε σήμερα από μια τελείως διαφορετική θέση. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ… Διαβάστε το άρθρο και κρίνετε μόνοι σας:

Περιβαλλοντική ευαισθησία και πολιτισμός (Μέρος Β’)

Το μεγάλο πρόβλημα για το οποίο θα άξιζε να βγει κάποιος στους δρόμους, να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει.

(Προηγούμενο)

Στο δεύτερο μέρος αυτής της σειράς θα ήθελα να διευκρινίσουμε αρχικά τι εννοούμε όταν λέμε «περιβαλλοντική ευαισθησία».

Στη διευκρίνηση αυτή θα μας βοηθήσει πιστεύω η διαπίστωση κάποιων ειδικών (R. Sharpley, T. Mihalic), οι οποίοι έγραψαν το 2001: “Οι μισοί από όσους ισχυρίζονται ότι υιοθετούν τις περιβαλλοντικές αξίες, δεν τις μετατρέπουν σε αντίστοιχη συμπεριφορά λόγω της απουσίας της περιβαλλοντικής ηθικής.”

Περιβαλλοντική ευαισθησία και πολιτισμός (Μέρος Α’)

Αλλάζουμε τον κόσμο προς το καλύτερο ξεκινώντας να σμιλεύουμε πρώτα τον εαυτό μας.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ενδιαφέρονται για τα κοινά, μιλούν ή γράφουν για τα κακώς κείμενα στην πολιτική ή στη δημόσια διοίκηση προχωρώντας ακόμα και έξω από τα σύνορα κατακεραυνώνοντας τους θεωρούμενους ως εχθρούς της πατρίδας. Ρίχνοντας όμως μια ματιά στην προσωπική τους ζωή και συμπεριφορά βλέπουμε τις περισσότερες φορές την προσωποποίηση του χάους.

Και αναρωτιέται τότε κανείς: Πως είναι δυνατό να μιλάει κάποιος για ευταξία όταν ο ίδιος είναι πρεσβευτής της ατασθαλίας;

Είναι σαν να συμμετέχει ένας τρόφιμος των φυλακών σε διαδήλωση υπέρ της νομιμότητας.

Κάτι το οποίο έχει δυστυχώς παραβλεφθεί είναι, ότι η περιβαλλοντική ευαισθησία περιλαμβάνεται στην κοινωνική συνείδηση όπως και η νομιμότητα. Δεν μπορεί να θεωρηθεί κάποιος νομοταγής όταν καθώς φεύγει αφήνει τα σκουπίδια του στην παραλία ή ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου και πετάει τα αποτσίγαρα στο πεζοδρόμιο. Πως μπορεί ένα τέτοιο άτομο να τολμά να μιλά κατόπιν για τα κακώς κείμενα άλλων; Δεν γίνεται λόγος εδώ για το αν έχει δίκιο σχετικά με αυτά ή όχι, γίνεται λόγος μάλλον για το αν έχει «δικαίωμα» να τα καταγγέλλει όταν ο ίδιος είναι παραβάτης ανάλογων αδικημάτων στον μικρόκοσμό του.

Το γερμανικό φαινόμενο

 

Ο χειρότερος εφιάλτης της ανθρωπότητας αναβιώνει φορώντας αυτή τη φορά όχι μπότες αλλά λευκά κολάρα.

Έχω γράψει πολλές φορές και ίσως είμαι ένας από τους λίγους που τόλμησαν στη σύγχρονη εποχή να αντιπαρατεθούν δημόσια με τη μάστιγα αυτή που ονομάζεται «γερμανικό φαινόμενο». Ο όρος αυτός ίσως να μην έχει ξανακουστεί αλλά εγώ πιστεύω πως είναι κατάλληλος για να διακριθεί πραγματικά ως τέτοιο, δηλαδή ως «φαινόμενο», διότι αποτελεί πράγματι μια παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα αρνητικό μοντέλο το οποίο θα πρέπει να εντοπιστεί, να εξεταστεί ως τέτοιο και να αντιμετωπιστεί παραδειγματικά.

Όταν κάποιος τοποθετείται αρνητικά για μια χώρα, για έναν ολόκληρο λαό, θα μπορούσαν εύκολα να του αποδοθούν διάφορα …κοσμητικά επίθετα, όπως  σοβινιστής, ρατσιστής, εθνικιστής κ.ά., και γι αυτό επέλεξα αυτόν τον όρο.

Αλλαγή σκηνικού

Ένα χάος σαν ομίχλη έχει απλωθεί πάνω στις λαϊκές μάζες, παγκόσμια. Το βλέπουμε; Ποιος τρόπος υπάρχει να βγει κανείς απ αυτό; Υπάρχει διέξοδος;

Τώρα που ο κουρνιαχτός της «επανάστασης του λαού» αρχίζει να κάθεται, καιρός είναι να σηκώσουμε τα μάτια και να δούμε στο βάθος του ορίζοντα. Να κάνουμε έναν απολογισμό των αποτελεσμάτων, των θετικών και των αρνητικών.

Ίσως κάποιοι αναρωτηθούν για ποια τάχα επανάσταση μιλάμε…

Πρόκειται για την «ροζ επανάσταση» του Σύριζα που το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν, να εκτονώσει κατά κάποιο τρόπο την (σίγουρα χλιαρή) δυναμική αντίδρασης που είχε αναπτυχθεί στις τάξεις του λαού – όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη γενικά.

Ποιόν ωφέλησε αυτό;

Ποιόν άλλον, εκτός απ αυτούς που ενορχήστρωσαν όλο αυτό το τσίρκο… Αυτούς που επιχειρούν να οδηγήσουν τα πράγματα στην τελική ευθεία, που δεν είναι, παρά ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ (καλό θα ήταν εδώ να σταματήσουν να μειδιούν πλέον οι διάφοροι σκεπτικιστές, και δήθεν ρεαλιστές, διότι σύντομα θα βρεθούν προ εκπλήξεων).

Η agenda 2030 του ΟΗΕ και ο ρόλος της θρησκείας – Μέρος Β’

Κάθε θρησκευτικό σχήμα αποτελεί μία οργάνωση, με συγκεκριμένη δομή, ιεραρχία και στόχο

Προτού προχωρήσω στο δεύτερο μέρος αυτής της ανάλυσης θα ήθελα να κάνω πρώτα μια διευκρίνιση, απαντώντας κυρίως σε κάποιους σχολιαστές στο πρώτο μέρος (από την αναδημοσίευση στο http://www.olympia.gr) που δείχνουν να παρερμήνευσαν τα γραφόμενα θεωρώντας τα ως προσβλητικά για τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Θα έλεγα πως η αντίδραση αυτή δείχνει μάλλον θρησκευτικό φανατισμό παρά πραγματική πίστη και αυτό αυτόματα παραπέμπει σε περιπτώσεις φονταμενταλισμού, οι οποίες γνωρίζουμε που οδηγούν. Θα σύστηνα λοιπόν μια ποιο προσεκτική ανάγνωση, διότι ο φανατισμός φανερώνει έλλειψη αντικειμενικής γνώσης και προπάντων ΈΛΕΙΨΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, διότι, σύμφωνα με τα λεξικά, ο φανατισμός «αντιμάχεται την ελευθερία της σκέψης». Λίγο περισσότερο μετριοπάθεια λοιπόν δεν βλάπτει.

Και για να μην έχουμε και στη συνέχεια παρόμοιες αντιδράσεις, τονίζω, πως όσα θα γραφτούν δεν αποσκοπούν στην αποδόμηση της πίστης οποιουδήποτε, διότι δεν είναι δογματικά αλλά αποτελούν καρπό συστηματικής έρευνας με ειλικρινή κίνητρα και αγαθές προθέσεις. Τονίζω επίσης, και όσοι παρακολουθούν αυτόν τον ιστότοπο μπορούν να το διαβεβαιώσουν, πως δεν θα επιτρέψω να περάσει τίποτα μέσα από όσα γράφονται χωρίς να έχει «φιλτραριστεί» δεόντως.

Η agenda 2030 του ΟΗΕ και ο ρόλος της θρησκείας – Μέρος Α’

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων φεύγει από την λίστα τον «θεωριών συνωμοσίας» και εντάσσεται πλέον επίσημα στα ιστορικά γεγονότα.

Καθώς το Post 2015 – Agenda 2030 στον ΟΗΕ φτάνει προς το αποκορύφωμά του και αφού όσα είχαμε επισημάνει εδώ και χρόνια από εδώ μέσα, σχετικά με την επικείμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων, αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά, ας κάνουμε μια χρήσιμη ανάλυση που θα μας βοηθήσει να «διαβάσουμε» καλύτερα τα όσα συμβαίνουν και όσα πρόκειται σύντομα να ακολουθήσουν.

Επειδή οι εξελίξεις παρουσιάζονται πολύ στρογγυλοποιημένες από τα συστημικά ΜΜΕ, είναι δυνατό να εγκαθιδρυθεί η λεγόμενη ΝΤΠ και ο απλός κόσμος να μην έχει αντιληφθεί απολύτως τίποτα. Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στην ολική ανατροπή του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε, όπως μας παραδόθηκε, και «αυτοί» επιχειρούν να μας σερβίρουν αυτήν την ανατροπή ως πανάκεια και να εμφανιστούν οι ίδιοι ως ευεργέτες, ως Μεσσίες… Δεν είναι διόλου τυχαίο, που στο όλο αυτό σώου έχει επιστρατευτεί και ο Πάπας, μιας και η όλη αυτή κίνηση δεν είναι τόσο ορθολογική, όπως θέλει να εμφανίζεται, αλλά εμπεριέχει στον πυρήνα της και τον πνευματικό παράγοντα, αν και θα πρέπει να πούμε μάλλον τον …πνευματιστικό.