Μήπως τα όσα ζούμε αυτόν τον καιρό είναι μια αυταπάτη;

Είναι αυτό που ζούμε γύρω μας η Ελλάδα που έχουμε όλοι ονειρευτεί; Είναι αυτό που θέλησαν να οικοδομήσουν οι πατεράδες και οι παππούδες μας;

Στο antinews (που έχει γίνει στο μεταξύ το σωματίδιο higgs της ελληνικής μπλοκόσφαιρας) αναρτήθηκε πρόσφατα ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο μας μετέφερε στο χώρο της επιστήμης, όπου γίνονται εξονυχιστικές έρευνες σχετικά με το παρελθόν το παρόν και το μέλλον μας. Ήταν μια ακόμη ευκαιρία για να διαπιστώσουμε, από τα σχόλια που έγιναν στο άρθρο, ότι υπάρχουν ανάμεσά μας και κάποιοι βαθιά σκεπτόμενοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ξοδέψει φαιά ουσία για να καταλάβουν κάτι περισσότερο από αυτά που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ότι υπάρχει εκεί έξω… μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας… ένα ανθρώπινο δυναμικό, που θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί για ωφέλιμο σκοπό, αλλά…

Αλλά κάποιοι έχουν φροντίσει μάλλον ώστε οι άξιοι, οι σκεπτόμενοι, οι χρήσιμοι πολίτες αυτού του τόπου, να βρίσκονται σε αδράνεια! Σε αδράνεια όχι σε προσωπικό (αν και ορισμένες φορές και σε προσωπικό) επίπεδο, αλλά σε συλλογικό. Υπάρχει ένα ανθρώπινο δυναμικό το οποίο αρχίζει να αναδύεται μέσα από το διαδίκτυο, το οποίο εμένα προσωπικά μου προκαλεί έκπληξη, αλλά με γεμίζει ταυτόχρονα και ελπίδα, διότι είχα φτάσει να πιστεύω, ότι η αποχαύνωση είχε κτυπήσει πια κόκκινο.  

Το ότι η αποχαύνωση αποτελεί πρόβλημα για τον τόπο μας, αυτό δεν χρειάζεται συζήτηση, αυτό είναι γεγονός. Το ευτύχημα όμως από την άλλη είναι, όπως αρχίζει να διαφαίνεται, πως υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, αυτή που καιροφυλακτεί να βγει δυναμικά στην επιφάνεια.

Δεν είναι δυνατόν αυτός ο τόπος να αποτελείται μόνο από κούφιους «φραπεδόμαγκες», «καναπεδάτους αγωνιστές», και απατεώνες πολιτικάντηδες.

Ανεξάρτητα του πως και του γιατί, σήμερα ζούμε σε καταστάσεις που δεν μας αξίζουν. Και όταν λέω δεν μας αξίζουν, αναφέρομαι στους Έλληνες αυτούς, που αγαπούν το ωραίο, το γνήσιο, το αληθινό και πάνω απ’ όλα ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ! Όσο και να θέλουν ορισμένοι να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είμαστε ψεύτες, τεμπέληδες, γραικύλοι, και κάτι ποιο χαρακτηριστικό ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ, δεν θα τα καταφέρουν. Τέτοιοι υπάρχουν ανάμεσά μας, όπως υπάρχουν παντού στον κόσμο. Τώρα αν φαίνονται μόνο αυτοί, τι να κάνουμε; Έτσι συμβαίνει συνήθως με τη βρωμιά.

Κάποτε έδειξε ένας καθηγητής στου φοιτητές του μια λευκή σελίδα χαρτί, που είχε στη μέση μια μαύρη κουκίδα και τους ρώτησε τι βλέπουν. Όλοι όσοι κλήθηκαν να απαντήσουν είχαν δει την μαύρη κουκίδα. Κανείς δεν είχε δει την σελίδα. Ε, αυτό συμβαίνει και στη χώρα μας… Τα αρνητικά ξεχωρίζουν και φαίνονται.

Δεν παύει να υπάρχει όμως η λευκή σελίδα και αυτή είναι που κάνει το γενικό πλαίσιο.

Η μαύρη κουκίδα θα πρέπει να τεθεί απλά στο περιθώριο…

Αυτό θα πρέπει να γίνει μέλημα του καθενός μας.

Θα πρέπει να ξεμπροστιαστούν τα κακώς κείμενα σε όλα τα επίπεδα και αυτό δεν αφορά μόνο την πολιτική. Αφορά όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής.

Ο κίνδυνος της αυθυποβολής είναι μεγάλος, και κανείς δεν ωφελείται από μια αρνητική εικόνα της χώρας μας παρά μόνο όσοι έχουν σκοπό να επωφεληθούν εις βάρος μας.

Ας γίνει λοιπόν το διαδίκτυο (όσο υπάρχει ακόμη αυτή η δυνατότητα, διότι δεν ξέρουμε τι γίνεται αύριο…) η σκούπα, που θα σαρώσει την κόπρο του Αυγεία!

Κάποιοι το φοβούνται αυτό, διότι η κατάσταση του χάους ευνοεί τις σκοτεινές τους επιδιώξεις. Η γνήσια ελληνική κοινωνία όμως θα πρέπει να πάρει τη «σκούπα» και να …βγει στους δρόμους.

Έστω στους δρόμους του World Wide Web!

.