«Πρέπει να βοηθήσουμε τον ελληνικό λαό»

Η γαλλική L‘Humanité ξεκινάει εκστρατεία αλληλεγγύης υπέρ της Ελλάδας.

«Πρέπει να βοηθήσουμε τον ελληνικό λαό» παροτρύνει η γαλλική L’Humanité, στην έκκληση που έχει δημοσιεύσει από την Παρασκευή στο διαδίκτυο. Η έκκληση αυτή έχει ήδη συγκεντρώσει πάνω από 50.000 υπογραφές και δημοσιεύεται σήμερα και στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας. Οι αναγνώστες καλούνται να εκδηλώσουν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα υπογράφοντας τη σχετική φόρμα και αποστέλλοντας την στην εφημερίδα.

Πρόκειται για μια κίνηση η οποία εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στήριξης της χώρας μας και εκκλήσεων για αλληλεγγύη προς την Ελλάδα που απευθύνουν ενώσεις, θεσμοί και εφημερίδες της Αριστεράς και των πρασίνων.

Το κείμενο της έκκλησης έχει ως εξής: «Ο ελληνικός λαός δεν ευθύνεται για τη χρεοκοπία του Κράτους του. Εν τούτοις, αυτόν θέλουν να αφαιμάξουν οι χρηματαγορές και οι διεθνείς θεσμοί. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χορηγεί προς τις τράπεζες γιγάντια δάνεια με επιτόκιο μόλις 1% οι οποίες, με τη σειρά τους, δανείζουν με επιτόκια από 4% ως 8%.

Η Ελλάδα θα πρέπει να ωφεληθεί από δάνεια των οποίων τα επιτόκια δεν θα υπερβαίνουν το 1%, με μοναδικό όρο τη διατήρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων, της απασχόλησης και των δημοσίων υπηρεσιών. Όλοι οι λαοί της Ευρώπης απειλούνται από παρεμφερή προγράμματα λιτότητας. Η Ε.Ε. και όλα τα Κράτη-μέλη θα πρέπει να κινητοποιηθούν προκειμένου να διαφυλαχθούν οι τύχες της Ευρώπης των λαών.»

Την έκκληση αυτή έχει υπογράψει και ο Francis Wurtz, επίτιμος ευρωβουλευτής, ο οποίος τονίζει ότι «ο ελληνικός λαός βρίσκεται μόνος μπροστά στους σύγχρονους τοκογλύφους», αναφερόμενος στους οίκους αξιολόγησης, τους κερδοσκόπους, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, χώρες όπως η Γερμανία, αλλά και στα ΕΚΤ και ΔΝΤ.

Ο κ. Wurtz χαρακτηρίζει πρωτόγνωρες τις θυσίες που απαιτούνται από τους Έλληνες και προβάλλει την «επιτακτική ανάγκη να υπάρξει ένα λαϊκό αντίβαρο.» «Υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα αλλά όχι μόνο: είναι και πρόβλημα αξιοπρέπειας αλλά και κυριαρχίας. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του αυτή την κυνική συμμαχία, έτοιμη για όλα. Εάν οι αγορές κερδίσουν κατά της Ελλάδας, θα αποθρασυνθούν και θα στραφούν και προς άλλες χώρες. Και κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με ομολογία της αποτυχίας της ευρωζώνης και θα συνεπάγετο την πλήρη απώλεια της εμπιστοσύνης των ευρωπαϊκών λαών έναντι των θεσμών της Ένωσης» εξηγεί ο ίδιος.

Σημειώνεται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η εφημερίδα τάσσεται υπέρ της χώρας μας, καθώς συντάκτης της σε άρθρο γνώμης τάχθηκε κατά της «δικτατορίας των αγορών.»

Ο Pierre Ivorra στο άρθρο του με τίτλο «Μετά την Ελλάδα, ποιος έχει σειρά» επισημαίνει ότι «η Ελλάδα δεν είναι η μόνη που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα των χρηματοπιστωτικών αγορών» και διερωτάται «ποιό θα είναι το επόμενο θύμα των ληστρικών ορέξεών τους που τους επιτρέπει να κάνουν τεράστιες περιουσίες στοιχηματίζοντας στη μιζέρια των λαών.»

Ως μοναδική λύση για την έξοδο της Ευρώπης από το αδιέξοδο αυτό ο συγγραφέας του άρθρου υποστηρίζει «τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση των θεσμών της προκειμένου η ΕΚΤ να παίξει άλλο ρόλο, συμβάλλοντας στη χρηματοδότηση των κοινωφελών δημοσίων δαπανών.» «Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που τη συνδέει με τις χρηματοπιστωτικές αγορές», καταλήγει.

Πηγή: tvxs.gr/L’ Humanité

.

.

Αντί σχολίου:

.

«Καθώς το πρόβλημα του χρέους οξύνεται, όλο και περισσότεροι διεθνείς παρατηρητές μελετούν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης, όπως αίφνης μια από τις διεθνώς εγκυρότερες γαλλικές επιθεωρήσεις, η Μοντ Ντιπλοματίκ, που αφιέρωσε προ διμήνου το κύριο θέμα της σε ανάλυση σεναρίων στάσης πληρωμών ή “ελεγχόμενης πτώχευσης” κρατών και του τρόπου με τον οποίο θα έπρεπε να κινηθούν οι κυβερνήσεις τους για να κάνουν ασφαλέστερη τη χρήση αυτού του “ύστατου μέσου”. Τα σενάρια αυτά γίνονται πιθανότερα, με δεδομένη την απροθυμία μεταρρύθμισης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και τη γερμανική πίεση υπέρ αυστηροποίησης των κανόνων της ευρωζώνης!

.

Η στάση πληρωμών δεν είναι πρωτοφανής μέθοδος διεθνώς. Η πρώτη πράξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, ήταν η διαγραφή του χρέους προς την Αγγλία. Ο Λίνκολν διέγραψε το χρέος στους πλούσιους Νότιους με τον εμφύλιο και, εμμέσως, τόκανε ο Ρούζβελτ το 1933 υποτιμώντας το δολλάριο 75% έναντι του χρυσού. Φυσικά δεν είναι καθόλου απλό μέτρο, ούτε εύκολα εφαρμόσιμο. Είναι πιο έξυπνο να το αφήσει κανένας ως επικρεμάμενη απειλή προς τους πιστωτές, αλλά η απειλή πρέπει να είναι αξιόπιστη για να είναι αποτελεσματική.

.

Γεγονός είναι ότι, αν η ΕΕ και τα κέντρα του διεθνούς οικονομικού συστήματος δεν πάρουν σύντομα αποτελεσματικά μέτρα, είτε θα κινδυνεύσει το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης με βίαιο σπάσιμο, είτε θα απειληθεί η ευρωπαϊκή δημοκρατία και ο πολιτισμός.» (Από άρθρο του Δ. Κωνσταντακόπουλου, στον «Επενδυτή» – 24.04.10)

.